Prawo dziecka do edukacji w pracy opiekuńczo-wychowawczej instytucji pieczy zastępczej
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2019.3.008Słowa kluczowe
dziecko, dzieciństwo, dziecko osierocone, prawa dziecka, edukacja, rozwójAbstrakt
Artykuł podejmuje problem prawa do edukacji dzieci umieszczonych w instytucjach pieczy zastępczej. Aby określić, jak prawo dziecka do nauki jest realizowane w praktyce pedagogicznej, przeprowadzono badania w jednej z placówek opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego w województwie lubelskim. Celem tych badań było ustalenie stopnia realizacji tego prawa w instytucjonalnej formie opieki, jak również zakresu indywidualnej pomocy wspierającej przebieg edukacji dziecka. W toku badań poszukiwano odpowiedzi na następujące problemy badawcze: Jakie formy oddziaływań edukacyjnych wobec wychowanków podejmowane były w instytucji pieczy zastępczej? Jakie formy kształcenia zawodowego podejmowali wychowankowie? Jakie formy pomocy wychowankom w wyborze kierunku kształcenia zapewniała placówka? W jaki sposób kadra pedagogiczna pomagała wychowankom w osiągnięciu przez nich powodzenia szkolnego? Jakie działania na rzecz stymulowania rozwoju intelektualnego wychowanków były podejmowane w placówce? Z jakich form terapii korzystali w badanym okresie wychowankowie? W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz techniki badania dokumentów i ankiety. Z badań wynika, że młodzież w wieku ponadgimnazjalnym wybierała najczęściej szkoły zawodowe, licea i technika, a tylko mała grupa wychowanków kontynuowała naukę w szkołach policealnych (3,22%) i na studiach wyższych (3,22%). Nauka dzieci była wspierana przez specjalistyczne zajęcia poświęcone wyrównywaniu braków dydaktycznych i niwelowaniu deficytów rozwojowych. Z przeprowadzonych badań wynika potrzeba dalszej profesjonalizacji oddziaływań opiekuńczo-wychowawczych i terapeutycznych wobec dzieci osieroconych umieszczanych w instytucjach pieczy zastępczej.
Bibliografia
Bejger H. (2016). Praca z rodzinami wychowanków w praktyce pedagogicznej placówek opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego, [w:] H. Bejger, O. Lisovets, R. Kartaszyńska, S. Borysiuk (red.), Współczesna rodzina jako środowisko opiekuńczo-wychowawcze, Chełm–Niżyn: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa, Chełmskie Towarzystwo Naukowe, s. 260–284.
Czyż E. (1992). Konwencja o Prawach Dziecka. Wprowadzenie, [w:] E. Czyż (red.), Dziecko i jego prawa, Warszawa: Biblioteka Komitetu Ochrony Praw Dziecka, s. 3–16.
Farson R. (1992). O wynalezieniu dzieci, [w:] K. Busz (red.), Edukacja i wyzwolenie, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
James A., Prout A. (red.). (1990). Constructing and Reconstructing Childhood, Basingstoke: Falmer Press.
Jaros P.J., Michalak M. (2015). Prawa dziecka. Dokumenty Organizacji Narodów Zjednoczonych, Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Dziecka.
Kehily M.J. (2008). Zrozumieć dzieciństwo: wprowadzenie w kluczowe tematy i zagadnienia, [w:] M.J. Kehily (oprac.), Wprowadzenie do badań nad dzieciństwem, przeł. M. Kościelniak, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy z 25 lutego 1964 r. (Dz.U. 2012, poz. 788 ze zm).
Konstytucja III Rzeczypospolitej Polskiej. (2011). Warszawa: Mada.
Konwencja o Prawach Dziecka. (2015). [w:] P. Jaros, M. Michalak (red.), Prawa dziecka. Dokumenty Organizacji Narodów Zjednoczonych, Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Dziecka.
Korczak J. (1987). Myśli, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Korczak J. (1992). Jak kochać dziecko, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Latona”.
Pilch T. (1995). Zasady badań pedagogicznych, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie instytucjonalnej pieczy zastępczej (Dz.U. 2011, nr 292, poz. 1720).
Stadniczeńko J. (2015). Prawo dziecka do nauki – prawa w oświacie, [w:] S.L. Stadniczeńko (red.), Konwencja o Prawach Dziecka. Wybór zagadnień (artykuły i komentarze), Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Dziecka.
Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej z dnia 9 czerwca 2011 r. (Dz.U. 2011, nr 149, poz. 887).
Ustawa o systemie oświaty z 14 grudnia 2016 r. ogłoszona dnia 24 maja 2018 r. (Dz.U. 2018, poz. 996, 1000, 1290, 1669, 2245).
Wołoszyn S. (1982). Korczak, Warszawa: Wiedza Powszechna.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1059
Liczba cytowań: 0
