Aksjologiczne konteksty współpracy środowisk edukacyjnych w Polsce

Abstrakt

W czasach zagubienia aksjologicznego, bezradności wobec przejawów szerzącego się zła, pytania o możliwości rozwoju młodego człowieka, wspierania go w dążeniu do doskonałości oraz roli rodziny, szkoły i Kościoła w tych procesach wydają się być uzasadnione. Celem badań było ustalenie wspólnych wartości osób reprezentujących trzy środowiska wychowawcze oraz wskazanie możliwości efektywnego ich współdziałania. Na podstawie obserwacji uczestniczącej przeprowadzonej w latach 2009–2012 (w szkole podstawowej) i w latach 2015–2017 (w gimnazjum) zebrano szereg interesujących wyników. Za ważne dla większości opiekunów dzieci i młodzieży uznaje się przede wszystkim wartości: edukacyjne, poznawcze, moralne, prospołeczne i rodzinne. Głównymi warunkami współpracy, która jest możliwa i konieczna, są: sprzyjający klimat emocjonalny, akceptacja, zaufanie, demokratyczne respektowanie wzajemnych praw, zaangażowanie, aksjologia dopuszczająca ontologię ambiwalencji. W drugiej części artykułu przedstawiono konkretne przykłady wspólnych działań podejmowanych z inicjatywy rodziców, nauczycieli, katechetów i księży. Na przykład: uroczystości klasowe i szkolne, ogniska integracyjne, wycieczki, wyjścia do teatru, kina i na spotkania z ciekawymi ludźmi, warsztaty prowadzone przez nauczycieli wspólnie z rodzicami, imprezy przy kościele dla dzieci i rodzin, przygotowania do uroczystości religijnych.