Działalność Państwowego Instytutu Robót Ręcznych w Warszawie w świetle protokołów rad pedagogicznych

Abstrakt

Jedną z zasłużonych placówek oświatowych w dziejach polskiego szkolnictwa był bez wątpienia Państwowy Instytut Robót Ręcznych, założony u progu niepodległości przez jej długoletniego dyrektora Władysława Przanowskiego. Zadaniem placówki było kształcenie przyszłych kadr nauczycielskich w zakresie nauczania robót ręcznych. Szkoła przetrwała do 1951 roku. Jej dzieje nie są jeszcze dokładnie rozpoznane. Co prawda w 1998 roku ukazała się książka jednej z absolwentek tej placówki – Eugenii Choińskiej – która we wstępie napisała, że odtworzenie dziejów szkoły, szczególnie w okresie międzywojennym jest trudne, ze względu na brak dokumentów, które uległy zniszczeniu. Tymczasem jednym z istotnych elementów do poznania historii tej placówki są z pewnością zachowane protokoły posiedzeń rady pedagogicznej za okres od 1928 do 1939 roku. Przechowywane są one w archiwum w Milanówku, a ich analiza pozwala rozpoznać aktywność zarówno uczniów, jak i nauczycieli tej szkoły na arenie krajowej i międzynarodowej. Ukazują one także organizację, problemy wychowawcze i naukowe tej placówki. Ich dokładna analiza, uzupełniona o inne źródła, może stanowić punkt wyjścia do pogłębionych badań nad dziejami tej ważnej w dziejach polskiej oświaty placówki.