Początki kształcenia akuszerek w Krakowie (1780–1805)
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2016.3.002Słowa kluczowe
położnictwo, historia, kształcenie akuszerek, Kraków, XVIII wiekAbstrakt
Powołanie do życia krakowskiej szkoły akuszerek nierozerwalnie związane jest z reformą Akademii Krakowskiej przeprowadzonej w drugiej połowie lat siedemdziesiątych XVIII wieku przez Hugona Kołłątaja. W ówczesnej Polsce wyniszczonej wewnętrznie i słabej politycznie nikt nie zajmował się kwestią zapewnienia społeczeństwu szkoły kształcącej przyszłych medyków – lekarzy, cyrulików czy też położnych. Korzystne warunki do stworzenia takiej placówki pojawiły się dopiero po utworzeniu Komisji Edukacji Narodowej, której głównym zadaniem stała się reforma szkolnictwa na wszystkich szczeblach. W zakresie szkolnictwa wyższego zreformowane zostały dwie uczelnie: w Krakowie i w Wilnie. W Krakowie utworzono nowoczesny Wydział Lekarski, w ramach którego funkcjonowała Katedra Chirurgii i Położnictwa. To przy niej, zgodnie z założeniami projektodawcy uniwersyteckiego modelu kształcenia medycznego na Akademii Krakowskiej – Andrzeja Badurskiego, zdecydowano otworzyć dwu- lub trzymiesięczne praktyczne kursy dla niewiast pragnących w przyszłości zajmować się pomocą położniczą. Szkoła od początku swego istnienia borykała się z przeróżnymi problemami; ówczesna klinika położnicza dysponowała zaledwie jednym łóżkiem dla położnic, brakowało tzw. materiału klinicznego (czyli kobiet, które zdecydowałyby się „rodzić publicznie”), na którym uczennice mogłyby ćwiczyć umiejętności praktyczne, problem był też z przekazem wiedzy (którą dla mężczyzn wykładano po łacinie, a dla kobiet trzeba było podawać po polsku, bowiem pierwsze uczennice były analfabetkami), gdyż do tej pory nie istniała terminologia położnicza w języku polskim. Ogromne zasługi dla rozwoju kształcenia położniczego w Krakowie położył pierwszy nauczyciel profesor Rafał Czerwiakowski – dzięki niemu szkoła powoli, ale systematycznie rozwijała się. Te pierwsze lata istnienia szkoły akuszerek, mimo że bardzo trudne, pozwoliły na stworzenie instytucji, która przez cały XIX wiek nieprzerwanie kształciła położne niemal dla całej Galicji.
Bibliografia
[Bandurski A.], Odpowiedzi na pytania podane od JW JMci Xiędza Kołłątaja, „Rocznik Wydziału Lekarskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim” 1840, t. 3.
Badurski A., Propositio instituendi Collegi Medici causa facta; a reformatio hodierno medicae artis Studio petita, atque opportuniori modo ordinationis accommodata a. 1776, „Rocznik Wydziału Lekarskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim” 1840, t. 3.
Brodowicz J., Rys historyczny zakładów klinicznych przy Uniwersytecie Jagiellońskim, „Rocznik Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego” 1845.
Bucholc-Srogosz K., Formalno-prawna kontrola uprawnień do leczenia w Rzeczypospolitej w II połowie XVIII wieku, w: Społeczno-ideowe aspekty medycyny i nauk przyrodniczych XVIII–XX wieku, red. B. Płonka-Syroka, „Arboretum”, Wrocław 2002.
Chamcówna M., Uniwersytet Jagielloński w dobie Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła Główna Koronna w okresie wizyty i rektoratu Hugona Kołłątaja 1777–1786, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1957.
Filar Z., Pomoc położnicza przed założeniem szkół położnictwa, „Archiwum Historii Medycyny” 1959, z. 4.
Filar Z., Szkic historyczny początków położnictwa, „Położna” 1951, nr 5.
Filar Z., U kolebki polskiego położnictwa klinicznego, „Położna” 1957, nr 2.
Gajda Z., Rys historii nauczania medycyny w Krakowie, w: Dzieje nauczania medycyny na ziemiach polskich, red. M. Żydowo, PAU, Kraków 2001.
Grabowiecka L., Ojciec chirurgii polskiej. Prof. Dr Rafał Józef Czerwiakowski (24 X 1743–5 VII 1816), „Położna” 1952, nr 5.
Kołłątaj H., Raporty o wizycie i reformie Akademii Krakowskiej, PAN, Wrocław–Warszawa–Kraków 1967.
Kołłątaj H., Stan oświecenia w Polsce w ostatnich latach panowania Augusta III (1750-1764), Zakład. Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1953.
Krawczyk K., Problemy sanitarno-zdrowotne w pracach Departamentu Policji Rady Nieustającej w latach 1778–1780, w: Zdrowie i choroba jako problem polityczny i społeczny. Medycyna w kontekście działań państwa, red. B. Płonka-Syroka, „Arboretum”, Wrocław 2005.
Kwaśnicki A., Rozwój nauk i nauczania w Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w XIX stuleciu, „Nowiny Akuszeryjne” 1905, z. 7.
Leśniak F., Profesor Andrzej Badurski w służbie wielkiej reformy. Szpital kliniczny św. Barbary w Krakowie, w: Komisja Edukacji Narodowej. Kontekst historyczno-pedagogiczny, red. K. Dormus, B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, R. Ślęczka, Wydawnictwo Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków 2014.
Łapiński Z., Narodziny i rozkwit nauki położniczej w Krakowie, „Ginekologia Polska” 1977, nr 3.
Łapiński Z., Początki nauczania położnych – nowy etap polskiego położnictwa, „Polski Tygodnik Lekarski” 1976, nr 35.
Łapiński Z., Stan położnictwa przed powstaniem szkół położniczych, „Polski Tygodnik Lekarski” 1976, nr 36.
Ogrodowska B., Medycyna tradycyjna w Polsce, Sport i Turystyka – Muza, Warszawa 2012.
Paluch A., Świat roślin w tradycyjnych praktykach leczniczych wsi polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1988.
Peszke J., Przed 116-u laty, „Gazeta Lekarska” 1907, nr 17.
Piotrowski W., Polska medycyna oświeceniowa, Towarzystwo Miłośników Jawora, Jawor 1997.
Pisarski T., Obara M., Waszyński E., Szkoły i twórcy współczesnej ginekologii polskiej, Polskie Towarzystwo Ginekologiczne, Poznań 1991.
Rybak J., Tradycje krakowskiej szkoły położnych, „Pielęgniarka i Położna” 1980, nr 3.
Sapia-Drewniak E., Działalność oświatowa Uniwersytetu Krakowskiego w dobie Komisji Edukacji Narodowej, w: Komisja Edukacji Narodowej. Kontekst historyczno-pedagogiczny, red. K. Dormus, B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, R. Ślęczka, Wydawnictwo Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków 2014.
Schwarz S., Nauka i nauczanie położnictwa i chorób kobiecych w Krakowskim Wydziale Lekarskim, „Polski Tygodnik Lekarski” 1964, nr 13.
Schwarz S., Nauka i nauczanie położnictwa i chorób kobiecych na Krakowskim Wydziale Lekarskim, w: Sześćsetlecie medycyny krakowskiej, t. 2, Historia katedr. W sześćsetlecie Uniwersytetu Jagiellońskiego, PWN, Kraków 1964.
Stawiak-Ososińska M., Rys historyczny kształcenia akuszerek w Krakowie (do 1914 roku), w: Galicja i jej dziedzictwo, t. 20, Historia wychowania. Misja i edukacja, red. J. Dybiec i K. Szmyd, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2008.
Szumowski W., Krakowska Szkoła Lekarska po reformach Kołłątaja, Tow. Miłośników Historji i Zabytków Krakowa, Kraków 1929.
Śliwiński S., Projekt nowoczesnej reformy fakultetu medycznego w Krakowie z r. 1777 (w 200-setną rocznicę projektu reformy), „Wiadomości Lekarskie” 1977, nr 24.
Waszyński E., Historia położnictwa i ginekologii w Polsce, „Volumed”, Wrocław 2000.
Zieleniewski M., Notatki do historyi akuszeryi w Polsce, Druk Gazety Polskiej, Warszawa 1862.
Żeleńska-Chełkowska A., Kołłątajowskie koncepcje organizacji Uniwersytetu, w: W kręgu wielkiej reformy, red. K. Mrozowska i R. Dutkowa, PWN, Warszawa 1977.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 373
Liczba cytowań: 0