Pedagogiczne implikacje antropologii teologicznej
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2020.1.001Słowa kluczowe
antropologia, rodzina, wychowanie, chrześcijaństwo, odpowiedzialnośćAbstrakt
Autor stawia tezę, że teologiczne koncepcje człowieka, pomimo że niesprawdzalne empirycznie, mogą być inspirujące dla pedagogicznej teorii i praktyki. Wśród najważniejszych i najbardziej inspirujących twierdzeń teologicznych wyróżnia stworzenie ludzkiej duszy bezpośrednio przez Boga. Spojrzenie na człowieka jako istotę stworzoną bezpośrednio przez Nieskończoną Miłość wskazuje, że relacje (miłość) stanowią najważniejszą sferę naszego życia. Taka perspektywa pozwala konstruować adekwatną hierarchię celów, zadań oraz narzędzi wychowawczych i edukacyjnych. Zdolność do tworzenia głębokich, trwałych relacji interpersonalnych powinna być traktowana jako najważniejszy cel wychowania. Nie powinno się też zapominać, że relacje międzyosobowe są kluczowym czynnikiem (i najważniejszym narzędziem) całej edukacji. Przykładanie wielkiej wagi do technicznych warunków edukacji przy jednoczesnym lekceważeniu znacznie istotniejszych kwestii: osobowości nauczyciela/wychowawcy, może się okazać poważnym błędem.
Bibliografia
Ablewicz K. (2003). Teoretyczne i metodologiczne podstawy pedagogiki antropologicznej. Studium sytuacji wychowawczej, Kraków: Wydawnictwo UJ.
Aronson E. (2002). Człowiek istota społeczna, przeł. J. Radzicki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Baudrillard J. (2006). Społeczeństwo konsumpcyjne jego mity i struktury, przeł. S. Królak, Warszawa: Wydawnictwo „Sic!”.
Bell D. (1998). Kulturowe sprzeczności kapitalizmu, przeł. S. Amsterdamski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dogiel G. (1992). Antropologia filozoficzna, Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy.
Durkheim É. (2006). Samobójstwo. Studium z socjologii, przeł. K. Wakar, Warszawa: Oficyna Naukowa.
Giddens A. (2012). Socjologia. Wydanie nowe, przeł. O. Siara, A. Sulżycka, P. Tomanek, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Grzelak S. (2009). Profilaktyka ryzykownych zachowań seksualnych młodzieży. Aktualny stan badań na świecie i w Polsce, wyd. 2 rozszerzone, Kraków: Wydawnictwo Rubikon.
Grzelak S. (red.) (2015). Vademecum skutecznej profilaktyki. Przewodnik dla samorządowców i praktyków oparty na wynikach badań naukowych, wyd. 2, Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji.
Habachi R. (1968). U źródeł człowieczeństwa, przeł. W. Sukiennicka, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Honoré C. (2011). Pod presją. Dajmy dzieciom święty spokój!, przeł. W. Mitura, Warszawa: Drzewo Babel.
Jagieła J. (2007). Narcystyczna szkoła. O psychologicznej rzeczywistości szkoły, Kraków: Wydawnictwo Rubikon.
Katechizm Kościoła Katolickiego (1994). Poznań: Pallottinum.
Kawecki I. (2004). Wiedza praktyczna nauczyciela (studium etnograficzne), Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Kręcidło J. (2007). Dlaczego Bóg uczynił Chrystusa grzechem (2 Kor 5,21)?, „Ruch Biblijny i Liturgiczny”, t. 60, nr 4, s. 273–286.
Kupisiewicz C. (1972). Niepowodzenia dydaktyczne. Przyczyny oraz niektóre środki zaradcze, wyd. 5, Warszawa: PWN.
Kupisiewicz C. (1994). Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”.
Márquez M.I., Rossa C. (2019). Wychowanie interpersonalne, „Paedagogia Christiana”, nr 1(43), s. 419–436.
Mastalski J. (2005). Szkolne interakcje zaburzające skuteczne wychowanie, Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT.
Nowak M. (2001). Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
Nowak-Dziemianowicz M. (2006). Doświadczenia rodzinne w narracjach. Interpretacje sensów i znaczeń, wyd. 2, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu.
Nowak-Dziemianowicz M. (2012). Edukacja i wychowanie w dyskursie nauki i codzienności, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Okoń W. (1968). Zarys dydaktyki ogólnej, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.
Wojcieszek K. (2013). Pedagogiczne implikacje grupowych interwencji krótkoterminowych, Kraków: Wydawnictwo Rubikon.
Postman N. (2002). Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, przeł. L. Niedzielski, Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA.
Ryk A. (2012). W poszukiwaniu pedagogicznego arché. Zarys systemów pedagogicznych, Kraków: Wydawnictwo Naukowe UP.
Sztompka P. (2012). Socjologia. Analiza społeczeństwa, wyd. 2, Kraków: Wydawnictwo Znak.
Śliwerski B. (2004). Współczesne teorie i nurty wychowania, wyd. 4, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Śnieżyński M. (1995). Nauczanie wychowujące, Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT.
Tchorzewski A.M. de (2002). Wychowanie na tle różnych koncepcji rzeczywistości społecznej, [w:] A.M. de Tchorzewski (red.), Współczesne konteksty wychowania. W kręgu pytań i dyskusji, Bydgoszcz: Wers.
Tchorzewski A.M. de (2016). Wstęp do teorii wychowania, Kraków: Akademia Ignatianum; Wydawnictwo WAM.
Tchorzewski A.M. de (2017). Imperatyw pedagogiczny jako element strategii wychowawczej, „Studia Paedagogica Ignatiana”, t. 20, nr 2, s. 61–84.
Wojcieszek K. (2019). Program profilaktyczny dla rodziców „Dżungla”. Struktura, zasady i możliwości zastosowania, „Studia Paedagogica Ignatiana”, t. 22, nr 3, s. 39–50.
Woliński P. (2016). Abdykacja rodziców z funkcji wychowawczych. Wykład wygłoszony podczas III Kongresu Życia i Rodziny 31.03.2016 r. w Warszawie, https://www.youtube.com/watch?v=0mCXtQw2pA4.
Zwoliński A. (2013). Samobójstwo jako problem osobisty i publiczny, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Żylińska M. (2013). Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi, Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Akademii Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Akademii Ignatianum w Krakowie. Akademia Ignatianum w Krakowie jest uprawniona do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 227
Liczba cytowań: 0
