Zagospodarowanie czasu młodzieży w kontekście środowiska rodzinnego i szkolnego

Abstrakt

Rodzina i szkoła są ważnymi przestrzeniami oddziaływającymi na nabywanie kompetencji w zakresie gospodarowania czasem przez uczniów. Każda z tych przestrzeni zajmuje określoną pozycję w procesie rozwoju młodzieży. Rodzina uczy planowania i gospodarowania czasem. Praca nauczycieli powinna kontynuować nabywanie przez uczniów umiejętności w sekundarnym kontekście rozwojowym. Kompatybilność tych środowisk jest warunkiem koniecznym do efektywnego planowania budżetu czasu przez młodzież. Rozpatrując rolę czasu w życiu jednostki, celem badań było poznanie, jaki jest budżet czasu uczniów oraz jak przestrzeń środowiska rodzinnego i szkolnego sprzyja jego zagospodarowaniu. W celu zgromadzenia danych empirycznych wykorzystano wykresy, na których 97 badanych uczniów szkół ponadpodstawowych miało ukazać ilość czasu przeznaczonego w ciągu doby i tygodnia na różne czynności. Inne aspekty zagospodarowania czasu przez młodzież, a także udział rodziny i szkoły jako znaczących miejsc, w których młodzież przebywa, określono na podstawie kwestionariusza ankiety. Uzyskane wyniki skłaniają do refleksji, że pobyt w szkole i odrabianie lekcji dominują, co można tłumaczyć tym, że edukacja jest podstawową formą aktywności młodzieży. Jednak czas poświęcony na nią znacząco ogranicza czas wolny, co nie zawsze pozwala na dostateczny odpoczynek. Dostrzeżono, że sposób spędzania czasu z rodzicami ma charakter bierny, natomiast nauczyciele w małym zakresie kompensują niekorzystne wzory gospodarowania czasem kształtowane w rodzinie.