Uczenie się przez całe życie. Historia i teraźniejszość koncepcji polityczno-oświatowej
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2016.4.002Słowa kluczowe
uczenie się przez całe życie, koncepcje uczenia się, edukacja, edukacja dorosłych, system oświatyAbstrakt
Uczenie się, które zawsze było immanentną cechą ludzkiego życia, aktywnością w sposób naturalny wpisaną w ludzkie biografie, stanowi dziś fenomen intrygujący przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Przychodzą oni z pomocą polityce oświatowej. Celem artykułu jest przedstawienie genezy idei uczenia się przez całe życie, której początków można dopatrzeć się już w czasach starożytnych. Ewolucja tej idei jest wynikiem zmian społecznych, nowych wyzwań wobec człowieka, jego wiedzy i umiejętności. Współcześnie uczenie się jest postrzegane jako wymóg stojący przed każdą jednostką; jako warunek jej osobistego rozwoju i pomyślności w życiu zawodowym i społecznym. Równocześnie polityka i gospodarka pokładają w wiedzy i kwalifikacjach pracobiorców nadzieję na rozwój ekonomiczny i sprostanie konkurencyjności w globalnym świecie. Autorzy wskazują na konieczność wspierania procesów uczenia się jednostek i społeczeństw przez politykę, gospodarkę, instytucje edukacyjne i naukę. Za presją wywieraną na społeczeństwie winny iść działania wspierające człowieka w jego całożyciowym procesie uczenia się. Stąd potrzeba m.in. badań nad uczeniem się ludzi dorosłych, zaangażowania środków budżetowych w rozwój nowoczesnych instytucji edukacji dorosłych czy tworzenia bodźców do uczenia się przez całe życie.
Bibliografia
Aleksander T., Andragogika, Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom – Kraków 2009.
Bund-Länder-Kommission, Bildungsgesamtplan, Stuttgart 1973.
Suchodolski B., “Wstęp do przekładu”, in: J. Condorcet, Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje, transl. E. Hartleb, PWN, Warszawa 1957.
Clement W., Edding F. (eds.), Recurrent education und berufliche Flexibilitätsforschung, Duncker & Humblot, Berlin 1979.
Dave R.H., Foundations of Lifelong Education, UNESCO Institute for Education and Pergamon Press, Oxford 1976.
Delors J. [et al.], Edukacja. Jest w niej ukryty skarb, transl. W. Rabczuk, Wydawnictwo UNESCO, Warszawa 1998.
Dohmen G., Das lebenslange Lernen. Leitlinien einer modernen Bildungspolitik, Bundesministerium für Bildung, Wissenschaft, Forschung u. Technologie, Bonn 1996.
Faure E., Herrera E., Kaddoura A.R., Lopes H., Pietrowski A.W., Rahnema W., Ward F., Uczyć się, aby być, transl. Z. Zakrzewska, PWN, Warszawa 1975.
Grześkowiak A., “Statystyczna analiza aktywności edukacyjnej osób dorosłych w Polsce”, Ekonometria = Econometrics 2013, vol. 40, no. 2, p. 22–35.
Klink C., Universitäre Bildung in der Öffnung für das Lebenslange Lernen, WAXMANN, Münster 2000.
Komisja Europejska, Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP, Warszawa 1997.
Komisja Wspólnot Europejskich, Komunikat Komisji Kształcenie dorosłych: Nigdy nie jest za późno na naukę, Brussels, 23.10.2006, KOM(2006)614, final version, http://www.grundtvig.org.pl/sites/grundtvig.org.pl/files/ksztalcenie_doroslych_nigdy_nie_jest_za_pozno_na_nauke.pdf.
Komisja Wspólnot Europejskich, Memorandum dotyczące kształcenia ustawicznego, 2010, www.sdsiz.pl/.../memorandum_o_kształceniu_ustawicznym_2000r.doc>.
Kraus K., Lebenslanges Lernen – Karriere einer Leitidee, Bertelsmann, Bielefeld 2001.
Parsons S., Bynner J., Foudouli V., “Measuring basic skills for longitudinal study. The design and development of instruments for use with cohort members in the age 34 follow up in the 1970 British Cohort Study (BCS70)”, in: Report of the National Research and Development Centre for Adult Literacy and Numeracy, University of London, London 2005.
Śliwerski B., Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji, Impuls, Kraków 2015.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Akademii Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Akademii Ignatianum w Krakowie. Akademia Ignatianum w Krakowie jest uprawniona do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 343
Liczba cytowań: 0