O wileńskiej pedagogice i jej propagatorach słów kilka
DOI:
https://doi.org/10.12775/30583Słowa kluczowe
pedagogika, Uniwersytet Stefana Batorego, Władysława Szulakiewicz, Ludwik Chmaj, Marian MassoniusAbstrakt
W historię każdej dyscypliny naukowej wpisani są konkretni ludzie (Kąkol 2002; Dycht 2006; Meissner, Szulakiewicz 2008; Żukowski 2015; Bonusiak 2019). Oni ją nie tylko konstytuują, ale też rozwijają, odkrywają, poszukują odpowiedzi, rozważają, roztrząsają, omawiają i analizują problemy, dylematy, kwestie oraz zagadnienia związane bezpośrednio lub pośrednio z tą konkretną dyscypliną. W historię powstania i rozwoju pedagogiki w Polsce można śmiało wpisać wiele nazwisk. Warto tu przywołać postacie Jana Władysława Dawida, Bogdana Nawroczyńskiego, Sergiusza Hessena, Kazimierza Sośnickiego, Marii Grzegorzewskiej, Heleny Radlińskiej, Janusza Korczaka, Kazimierza Twardowskiego i wielu innych zasłużonych dla polskiej pedagogiki (Okoń 2000; Jakubiak, Jamrożek 2019).
Zdecydowana większość prekursorów polskiej pedagogiki związana była z konkretnymi uniwersytetami np. w Warszawie, Lwowie, Krakowie, Poznaniu. Prowadzili tam badania naukowe, zajęcia dla studentów, kształcili kadrę. Włączali się aktywnie w działalność społeczną, charytatywną. Działali w różnego typu stowarzyszeniach czy organizacjach. Byli aktywni na wielu polach. Niewątpliwie to dzięki aktywności naukowej uczonych, tej miary co Kazimierz Twardowski, na polskich uniwersytetach powstawały pierwsze katedry pedagogiki m.in. w Poznaniu, Lublinie, Warszawie, Krakowie i w Wilnie (Hejnicka-Bezwińska 2018: 47-48). Procesowi instytucjonalizacji pedagogiki oraz genezie powołania katedry pedagogiki w ostatnim z wymienionych ośrodków akademickich poświęcona jest publikacja autorstwa Władysławy Szulakiewicz pt. Pedagogika na Uniwersytecie Stefana Batorego, Toruń 2019.
Bibliografia
Bonusiak W. (2019). Ignacy Łukasiewicz. Szejk z Galicji, Rzeszów: Libra.
Dycht M. (red.) (2006). Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej w świetle dokonań jej twórców: szkic do portretu historycznego pedagogiki rewalidacyjnej i resocjalizacyjnej, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Hejnicka-Bezwińska T. (2018). Koncepcja pedagogiki (i pedagogiki ogólnej) w szkole lwowsko-warszawskiej, „Forum Pedagogiczne”, nr 1, s. 43–58.
Jakubiak K., Jamrożek W. (2019). Dziedzictwo oraz bilans praktyki i myśli pedagogicznej w Drugiej Rzeczypospolitej, „Forum Pedagogiczne”, nr 1, s. 18–31.
Kąkol J. (2002). Władysław Orlicz. Twórca Poznańskiej Szkoły Matematycznej, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Meissner A., Szulakiewicz W. (red.). (2008). Słownik biograficzny polskiej historii wychowania, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Okoń W. (2000). Wizerunki sławnych pedagogów polskich, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Szulakiewicz W. (1999). Trudna biografia człowieka niestrudzonego. Pamięci Ludwika Chmaja – pedagoga, historyka filozofii i kultury, „Biuletyn Historii Wychowania” nr 9–10, s. 33–38.
Szulakiewicz W. (2003). Ludwik Chmaj (1888–1959). Zarys biografii i twórczości pedagogicznej, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, t. 42, s. 161–182.
Szulakiewicz W. (2010). Za przykładem mistrza. Tadeusza Czeżowskiego (1889–1981) służba uniwersytetowi i nauce, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, t. 47, s. 109–127.
Szulakiewicz W. (2018). Seminarium pedagogiczne Mariana Massoniusa – między filozofią a pedagogiką, „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, nr 1–2, s. 109–121.
Żukowski P.M. (2015). Profesorowie i wykładowcy prawa administracyjnego i nauki administracji na polskich państwowych uniwersytetach w latach 1918–1939. Katedry i organizacja, „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa”, t. 8, nr 3, s. 299–317.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 735
Liczba cytowań: 0
