Uczenie się jako uczestnictwo w rozmowie ludzkości

Abstrakt

Artykuł jest próbą podjęcia dyskusji wokół koncepcji uczenia się przedstawionej przez Michaela Oakeshotta w eseju Miejsce uczenia się. Główna teza w interpretacji tego eseju dotyczy możliwości pogłębienia rozumienia polskiej praktyki edukacyjnej przez odniesienie do tego, co Oakeshott określa jako kształcenie ogólne. Po wprowadzeniu znaczenia pojęcia „rozmowy ludzkości”, autor prezentuje analizę dwóch zagadnień istotnych dla jego interpretacji tego eseju: swoistości doświadczenia uczenia się oraz metaforyczności miejsca uczenia się. Wyróżniając za Oakeshottem trzy główne obszary uczenia się, a mianowicie rodzinę, szkołę i uniwersytet, autor ukazuje ich znaczenie jako form kształcenia ogólnego.