Wartościowanie – tożsamość – wychowanie. Aksjologiczne aspekty przekonań w pluralistycznym społeczeństwie w ujęciu Paula Ricoeura
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2016.1.006Słowa kluczowe
tożsamość narracyjna, silne wartościowania, przekonania, pluralizm, reguła uniwersalizacjiAbstrakt
Artykuł podejmuje problem aksjologicznego uwikłania przekonań w kontekście społeczeństw pluralistycznych. W tym celu zagadnienie przekonań zostaje usytuowane w ramach dynamicznej koncepcji tożsamości jednostek i wspólnot, zwanej tożsamością narracyjną. Opiera się ona na tożsamości postaci, skorelowanej z fabularyzacją jej działań. Na płaszczyźnie społecznej współistnienie silnych identyfikacji wyrosłych z przekonań wymaga przyjęcia właściwego modelu. Niniejsze studium stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy czysto formalny charakter reguły uniwersalizacji oraz procedur argumentacyjnych okazuje się wystarczający w tym względzie. Zachodzi bowiem ryzyko unicestwienia w tej optyce aksjologicznego tła, decydującego o stopniu ludzkiego zaangażowania w budowanie odpowiedzialności za kształt życia społecznego. Aby ustrzec prowadzone dociekania od nadmiernej abstrakcyjności, zostają one przeniesione w obszar fenomenologii motywacji ludzkiej woli, której wybrane aspekty poddaje się analizie. Ma ona wszakże do czynienia z konkretnymi pobudkami działania, a w szczególności z kwestiami dotyczącymi konfliktów aksjologicznych. Tytułem uzupełnienia poczynionych na tym polu obserwacji materialne czynniki motywacyjne (wartości) konfrontuje się z formalną zasadą uniwersalizacji o Kantowskiej proweniencji. W rezultacie uzasadnione okazuje się mówienie o komplementarności obydwu perspektyw. Podane jako podsumowanie całości refleksji przykłady mądrościowej deliberacji oraz uprawiania polityki historycznej z jednej strony obrazuje operatywność reguł, uwydatnionych w toku wywodu. Z drugiej strony stanowią one modele poddające się ekstrapolacji na inne dziedziny, w których koegzystencja silnych przekonań przedstawia wyzwanie.
Bibliografia
Bronk A., Pedagogika i filozofia: uwagi metafilozoficzne, w: Filozofia a pedagogika. Studia i szkice, red. P. Dehnel, P. Gutowski, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP, Wrocław 2005, s. 9–27.
Gadamer H.-G., Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Galewicz W., Studia z etyki przekonań, Universitas, Kraków 2007.
Jakubowski J., Od krytyki etyki powinności do etyki nadziei. Kant w interpretacji Ricoeura, w: Immanuel Kant i świat współczesny. W 200. rocznicę śmierci Immanuela Kanta, red. K. Śnieżyński, Redakcja Wydawnictw UAM, Poznań 2004, s. 369–379.
Kant I., Uzasadnienie metafizyki moralności, przeł. M. Wartenberg, Wydawnictwo Antyk, Kęty 2001.
Morgan A., Terapia narracyjna. Wprowadzenie, przeł. G. Baster, Wydawnictwo Paradygmat, Warszawa 2011.
Muszyńska E., Teoria a praktyka wychowania, w: Tożsamość teorii wychowania, red. J. Papież, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2011, s. 99-110.
Nowak-Dziemianowicz M., Narracja. Tożsamość. Wychowanie. Perspektywa przejścia i zmiany, w: Tożsamość teorii wychowania, red. J. Papież, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2011, s. 35–51.
Ricoeur P., Czas i opowieść 1. Intryga i historyczna opowieść, przeł. M. Frankiewicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2008.
Ricoeur P., Czas i opowieść 3. Czas opowiadany, przeł. U. Zbrzeźniak, Wydawnictwo UJ, Kraków 2008.
Ricoeur P., Drogi rozpoznania, przeł. J. Margański, Znak, Kraków 2004.
Ricoeur P., Du texte à l’action. Essais d’herméneutique II, Éditions du Seuil, Paris 1998.
Ricoeur P., Le destinataire de la religion: l’homme capable, w: Philosophie de la religion entre éthique et ontologie, red. M.M. Olivetti, CEDAM, Padova 1996, s. 19–34.
Ricoeur P., Le Juste 1, Éditions Esprit, Paris 2005 (19951).
Ricoeur P., Le Juste 2, Éditions Esprit, Paris 2001.
Ricoeur P., O sobie samym jako innym, przeł. B. Chełstowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
Ricoeur P., Philosophie de la volonté 1. Le volontaire et l’involontaire, Éditions Points, Paris 2009.
Ricoeur P., Quel éthos nouveau pour l’Europe?, w: Imaginer l’Europe. Le marché intérieur européen, tâche culturelle et économique, red. P. Koslowski, Éditions du Cerf, Paris 1992, s. 107–116.
Ricoeur P., Tâches de l’éducateur politique (1965), w: tenże, Lectures 1. Autour du politique, Éditions du Seuil, Paris 1999, s. 241–257.
Ricoeur P., Żyć aż do śmierci oraz fragmenty, przeł. A. Turczyn, Universitas, Kraków 2008.
Stankiewicz K., Jestem „inny”, tzn. jaki? Wychowanie patriotyczne w teorii i praktyce edukacji międzykulturowej, w: Tożsamość teorii wychowania, red. J. Papież, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2011, s. 287–297.
Śliwerski B., O podstawowym pojęciu teorii wychowania, w: Tożsamość teorii wychowania, red. J. Papież, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2011, s. 13–34.
Taylor Ch., Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, przeł. M. Gruszczyński, O. Latek, A. Lipszyc i in., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.
Weber M., Polityka jako zawód i powołanie, przeł. A. Kopacki, P. Dybel, Znak, Kraków 1998.
Węgrzecki A., Scheler, Wiedza Powszechna, Warszawa 1975.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 323
Liczba cytowań: 0