O duchowości jako indywidualnym przymiocie: wymiar ukraiński

Abstrakt

Wśród ogromnej ilości problemów, które dzisiaj pojawiają się w społeczeństwie ukraińskim, znaczące miejsce zajmują kwestie duchowości w aspektach: filozoficznym, psychologicznym, kulturowym i pedagogicznym oraz ściśle praktycznym. Dorastający człowiek, na podstawie wolnego wyboru, słuchając swojego wewnętrznego „Ja”, obiera swój własny typ duchowości, ale też dostosowuje go do wymogów społeczeństwa. Nie trzeba stawiać wszechobejmujących zadań, jak było to robione w Związku Radzieckim, ale każdy musi znaleźć swoją drogę w wyborze duchowości, a zadaniem pedagogiki i pedagogów jest dorastającemu pokoleniu w tym pomóc. Ukraina już zbliża się do takiego rozumienia problemu, przynajmniej taka tendencja jest już widoczna. Jeżeli popatrzeć na praktykę kształtowania duchowości poprzez różne ośrodki edukacyjne, to w ostatnich latach widać pewien rodzaj rozwoju wiedzy naukowej w obszarze humanistyki oraz wdrażanie dzieci w różnego rodzaju duchowe, ogólnoludzkie doświadczenia. W tekście poddaje się analizie fenomen duchowości traktowany jako osobne zjawisko oraz przymiot osobowości. Uwzględnia się refleksje dotyczące duchowości w kontekście nauk pedagogicznych. Bada się także ogólną tendencję do syntezy różnych poglądów i paradygmatów.