Semiofory w uniwersyteckich przestrzeniach z perspektywy tworzenia warunków do wielozakresowej transmisji międzykulturowej. Studium porównawcze

Abstrakt

Materialne, tworzone intencjonalnie miejsca pamięci związane z przeszłością określonej zbiorowości stanowią nie tylko jeden z elementów jej pamięci kulturowej, ale równocześnie współuczestniczą w procesie permanentnego (re)konstruowania tej pamięci poprzez stwarzanie warunków do uczenia się jej. Dlatego uznać można, że prowadzenie poszukiwań dotyczących uczelnianych semioforów pozwala dokonać mappingu akademickiej pamięci zbiorowej, określić specyfikę zarówno jej, jak i instytucji, której tożsamości pamięć ta jest fundamentem i tworzywem, wyznaczając ramy myślenia i działania obcujących z nią podmiotów. Wobec tego przedmiotem opracowania są semiofory związane z przeszłością wybranych europejskich uniwersytetów. Artykuł prezentuje wyniki osadzonych w schemacie etnograficznym badań porównawczych, bazujących na analizie i interpretacji danych zgromadzonych dzięki m.in. (auto)obserwacji i przeszukiwaniu źródeł wtórnych, zogniskowanej wokół pytań: Jaka jest specyfika semioforów zlokalizowanych w przestrzeni uniwersyteckiej? Jakie znaczenia mają semiofory w architektonicznej, społecznej, kulturowej i dydaktycznej przestrzeni uniwersyteckiej w perspektywie transmisji międzykulturowej? Przeprowadzone poszukiwania pozwalają wnioskować, że uczelnie wyższe odznacza się odpowiedzialnym podejściem do upamiętniania swojej przeszłości, ale także że zbiór uniwersyteckich semioforów cechuje pewna homogeniczność co ma swoje implikacje edukacyjne. Skutkuje bowiem barakiem optymalizacji w zakresie wykorzystania materialnej przestrzeni pamięci w realizacji wielozakresowej transmisji międzykulturowej.