Przodkowie Janusza Korczaka a obraz rodziny w utworze Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2023.4.007Słowa kluczowe
Janusz Korczak, pedagog, rodzina, semantyka tekstu, język religijnyAbstrakt
W artykule przedstawiona została struktura i semantyka tekstu religijnego Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, którego autorem jest znany pedagog Janusz Korczak. W tym tekście uwidoczniły się żywe zainteresowania Korczaka tematem ludzkiej duchowości. W Dedykacji zamieszczonej w części końcowej zbioru modlitw autor pisze, że są one wypowiedziami przodków, dyktowanymi przez rodziców, w czym wyraża się jego przekonanie o przemożnym znaczeniu dziedzictwa przeszłości dla rozwoju duchowego człowieka. Artykuł zawiera także opis przodków Korczaka i obraz rodziny utrwalony w analizowanym tekście.
Bibliografia
CCichy E. (1994). Sam na sam z Bogiem. Geneza utworu. Uwagi o tekście, [w:] J. Korczak, Senat szaleńców. Proza poetycka. Utwory radiowe (Dzieła, t. 10), red. H. Kirchner, A. Lewin, S. Wołoszyn, M. Ciesielska, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Latona, s. 307–311.
Czapska M. (2006). Ostatnie odwiedziny i inne szkice, Warszawa: Biblioteka Więzi.
Falkowska M. (1989). Kalendarz życia, działalności i twórczości Janusza Korczaka, Warszawa: Nasza Księgarnia.
Furmański W. (1993). Rola religii w systemie wychowania Janusza Korczaka, Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej.
Goldszmit J. (1866). List do redaktora „Izraelity”, „Izraelita” 1866, nr 31.
Goldszmit J. (1871). Wykład prawa rozwodowego podług ustaw mojżeszowo-talmudycznych, z ogólnym poglądem na ich rozwój z uwzględnieniem przepisów obowiązujących, Warszawa: Wydawnictwo Stanisława Czarnowskiego i Spółki.
Goldszmit J[ózef], Goldszmit J[akub]. (2017). O prawo do szacunku. Wybór pism, oprac. B. Wojnowska przy współpracy M. Sęczek, Warszawa: Instytut Badań Literackich.
Gretkowski A. (2017). O religijności i wierze Janusza Korczaka, „Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego”, nr 9, s. 527–542.
Korczak J. (1922). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, Warszawa–Kraków: Nakład T-wa Wydawniczego w Warszawie.
Korczak J. (1929). Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie, wyd. 2, Warszawa–Kraków: Wydawnictwo J. Mortkowicza, Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie.
Korczak J. (1993a). Jak kochać dziecko. Momenty wychowawcze. Prawo dziecka do szacunku (Dzieła, t. 7), red. przyp. S. Wołoszyn, oprac. tekstów E. Cichy, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Latona.
Korczak J. (1993b). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, posłowie J. Twardowski, Warszawa: Agencja Edytorska Ezop.
Korczak J. (1994). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, [w:] tegoż, Senat szaleńców. Proza poetycka. Utwory radiowe (Dzieła, t. 10), Warszawa: Oficyna Wydawnicza Latona, s. 7–38.
Korczak J. (2005a). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, słowo wstępne J. Twardowski, Warszawa: Biblioteka Więzi.
Korczak J. (2005b). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, wstęp i oprac. ks. bp J. Zawitkowski (ps. ks. Tymoteusz), Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów.
Korczak J. (2008). Pisma rozproszone. Listy (1913–1939) (Dzieła, t. 14, vol. 2), Warszawa: Instytut Badań Literackich.
Korczak J. (2017). Teoria a praktyka. Artykuły pedagogiczne (1919–1939) (Dzieła, t. 13), Warszawa: Instytut Badań Literackich.
Korczak J. (2018). Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą, wydał i słowo wstępne napisał M. Michalak, posł. J. Twardowski, Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, Zakład Poligraficzny Sindruk.
Korczak J. (2021a). Pisma czasu wojny (1939–1942) (Dzieła, t. 15), Warszawa: Instytut Badań Literackich.
Korczak J. (2021b). Pamiętnik, [w:] tegoż, Pisma czasu wojny (1939–1942) (Dzieła, t. 15), Warszawa: Instytut Badań Literackich, s. 219–296.
Lewin A. (1999). Korczak znany i nieznany, Warszawa: Agencja Edytorska Ezop.
Matywiecki P. (2010). Dwa oddechy. Szkice o tożsamości żydowskiej i chrześcijańskiej, Warszawa: Biblioteka Więzi.
Mazan-Mazurkiewicz A. (2017). „Naiwne, śmieszne, naiwne, niedołężne, śmieszne, śmieszne” – Janusza Korczaka (nie)dosięganie Boga, „Irydion. Literatura – Teatr – Kultura”, t. 3, nr 2, s. 89–98.
Mortkowicz-Olczakowa H. (1966). Janusz Korczak, Warszawa: Czytelnik.
Olczak-Ronikier J. (2011). Korczak. Próba biografii, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.
Wojnowska B. (2023). Inna twarz Korczaka. Szkice o dwoistej tożsamości (i nie tylko), Kraków–Budapeszt–Syrakuzy: Wydawnictwo Austeria.
Wołoszyn S. (1993). Przypisy do: J. Korczak, Jak kochać dziecko. Momenty wychowawcze. Prawo dziecka do szacunku (Dzieła, t. 7), red. S. Wołoszyn, oprac. tekstów E. Cichy, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Latona, s. 513–563.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Bożena Sieradzka-Baziur
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 457
Liczba cytowań: 0
