Satysfakcja i poczucie własnej wartości u kobiet w różnych typach związków
DOI:
https://doi.org/10.12775/PBE.2013.013Słowa kluczowe
typ związku, kohabitacja, satysfakcja, poczucie własnej wartościAbstrakt
W związku z licznymi doniesieniami, sugerującymi negatywny efekt przestawania w związku o charakterze niesformalizowanym na funkcjonowanie jednostek podjęto próbę uzyskania odpowiedzi na pytania: czy kobiety zamężne i kohabitujące różnią się stopniem nasilenia poziomu satysfakcji ze związku (w zakresie intymności, rozczarowania, podobieństwa, samorealizacji, wsparcia, zaangażowania oraz deprecjacji) oraz stopniem nasilenia poczucia własnej wartości (w zakresie ogólnej samooceny, kompetencji, poczucia popularności, poczucia bycia kochanym, zdolności przywódczych, samokontroli, samoakceptacji moralnej, poczucia atrakcyjności fizycznej, witalności, integracji tożsamości, oraz obronnego wzmocnienia samooceny)?
Badania dwu grup kobiet, pozostających w związkach sformalizowanych oraz związkach kohabitacyjnych (n=30) z użyciem Wielowymiarowego Kwestionariusza Samooceny MSEI E.J. O’Briena i S.Epsteina w adaptacji D.Fecenec; Kwestionariusza Dobranego Małżeństwa M.Plopy oraz Kwestionariusz Komunikacji Małżeńskiej A.Kaźmierczak i M.Plopy dowiodły, iż Analiza zebranego materiału pozwoliła na sformułowanie wniosku, iż kobiety zamężne i kohabitujące nie różniły się stopniem nasilenia poczucia własnej wartości. Badane kobiety kohabitujące, jak i zamężne wykazały podobny poziom nasilenia: ogólnej samooceny, kompetencji, popularności, bycia kochanym, zdolności przywódczych, samokontroli, samoakceptacji moralnej, atrakcyjności fizycznej, witalności i integracji psychicznej. Kobiety zamężne i kohabitujące różniły się stopniem nasilenia poczucia satysfakcji ze związku, w którym przebywają. Różnice te dotyczą przede wszystkim kilku czynników grupujących więzi małżeńskie/partnerskie. Podobieństwo i intymność partnerów były ocenione jako wyższe w grupie kobiet niezamężnych kohabitujących w porównaniu z grupą badanych mężatek. Oznacza to, że badane związki kohabitacyjne w percepcji ich uczestniczek charakteryzowały się wysokim (istotnie wyższym w porównaniu z grupą kobiet zamężnych) poziomem zaangażowania ze strony partnerów w rozwój tegoż związku.
Bibliografia
Branden N. (2007), Jak dobrze być sobą. O poczuciu własnej wartości, GWP, Gdańsk.
Fecenec D. (2008), MSEI – Wielowymiarowy Kwestionariusz Samooceny, PTP, Warszawa.
Hoft S., Goldberger M. (2006), Oficjalne kochanki, oficjalni kochankowie. O gościnności seksualnej, wymianie małżonków, niewierności, cicisbizmie w różnych kulturach, Wyd. Adiaphora, Olsztyn.
Jabłoński D., Ostasz L. (2001), Zarys wiedzy o rodzinie, małżeństwie, kohabitacji i konkubinacie: perspektywa antropologii kulturowej i ogólnej, Adiaphora, Olsztyn.
Janicka I. (2002), Przeobrażenia współczesnego małżeństwa, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Psychologica UŁ”, nr 6, s. 3–13.
Janicka I. (2006), Kohabitacja a małżeństwo w perspektywie psychologicznej. Studium porównawcze, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Janicka (2008a), Staż wspólnego życia a satysfakcja seksualna partnerów kohabitujących, „Psychologia Rozwojowa”, nr 4, s. 37–48.
Janicka I. (2008b), Dynamika związku a wzajemna zależność kohabitujących partnerów, w: M. Bogdanowicz, M. Lipowska (red.), Rodzinne, edukacyjne i psychologiczne wyznaczniki rozwoju, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków, s. 71–83.
Janicka I. (2008c), Stosunki partnerskie w związkach niemałżeńskich, „Przegląd Psychologiczny”, nr 1, s. 37–53.
Janicka I. (2009), Ryzyko kryzysów i konfliktów z związkach kohabitacyjnych, „Przegląd Psychologiczny”, nr 1, s. 293–308.
Juszczyk-Frelkiewicz K. (2011), The Social Need for Cohabitation Relationships. Sociological Approach, “The New Educational Review”, nr 24 (2), s. 397–403.
Kawula S. (2007), Dyskurs wokół pedagogiki i pedagogii rodziny, „Kultura i Edukacja”, nr 3, s. 7–23.
Kiernan K. (2002), Cohabitation in Western Europe: trends, issues and implications, w: Booth A., Crouter A. (red.), Just Living Together: Implications of Cohabitation on Families, Children and Social Policy, Lawrence Erlbaum Associates, New York, s. 3–31.
Kwak A. (2005), Rodzina w dobie przemian. Małżeństwo i kohabitacja, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa.
Laskowski, J. (1987), Trwałość wspólnoty małżeńskiej: studium socjo-psychologiczne, Wyd. OdiSS, Warszawa.
Matysiak, A. (2009), Is Poland really “immune” to the spread of cohabitation?, “Demographic Research”, No. 21, s. 215–234.
Plopa M. (2005), Psychologia rodziny. Teoria i badania, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.
Plopa M. (2008), Więzi w małżeństwie i rodzinie. Metody badań, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.
Rostowski J. (1987), Zarys psychologii małżeństwa: psychologiczne uwarunkowania dobranego związku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Podolska M., Sipak-Szmigiel O. (2010), Stan cywilny a nasilenie objawów depresji okołoporodowej wśród kobiet ciężarnych, „Annales Academiae Medicae Stetinensis”, nr 56 (1), s. 87–92.
Prinz C. (1995), Cohabiting, Married or Single, Avebury, England.
Ruszkiewicz D. (2008), Życie w pojedynkę – ucieczka od rodziny czy znak naszych czasów, Wyd. Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej, Łódź.
Slany K. (2002), Alternatywne formy życia małżeńsko-rodzinnego w ponowoczesnym świecie, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków.
Smart B. (1998), Postmodernizm, seria Kluczowe Idee.,Wyd. Zysk i S-ka, Poznań.
Szczepankiewicz-Battek J., Formela K. (2010), Związki partnerskie – deprecjacja tradycyjnych wartości czy prawa człowieka?, w: Semkow J., Wojtaś J. (red.), Rzeczywistość międzykulturowa z perspektywy pedagogiki integralnej, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Witelona w Legnicy, Legnica, s. 249–267.
Szczot E. (2008), Współczesne zagrożenia małżeństwa i rodziny. Wybrane aspekty prawno- -kanoniczne, w: Tymosz S. (red.), Małżeństwo i rodzina wobec współczesnych wyzwań, Wyd. KUL, Lublin, s. 75–76.
Szczot E. (2013), Rodzina a wolne związki. Skutki kanoniczne i społeczne deprecjacji rodziny, „Biuletyn SAWP KUL”, nr 4. http://www.sawp.org.pl/index.php?option=com_co ntent&view=article&id=55:rodzina-a-wolne-zwizki-skutki-kanoniczne-i-spoecznedeprecjacji- rodziny&catid=14:nr-4&Itemid=25
Szukalski P. (2004), Kohabitacja w Polsce, w: Warzywoda-Kruszyńska W., Szukalski P. (red.), Rodzina w zmieniającym się społeczeństwie polskim, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 49–74.
Szukalski P. (2006), Przestrzenne zróżnicowanie związków kohabitacyjnych w Polsce, w: Szukalski P. (red.), Szansa na sukces. Recepty współczesnych Polaków, Wyd. UŁ, Łódź, s. 19–36.
Trost J. (1978), A renewed social institution: non-marital cohabitation, „Acta Sociologica”, nr 21 (4), s. 303–315.
Tuszyńska-Bogucka W. (2011), W poszukiwaniu źródeł współczesnych przemian stylu życia. Przeszłość rodzinna „singli” oraz osób, pozostających w związkach, „Przegląd Badań Edukacyjnych”, nr 13 (2), s. 53–77.
Villeneuve-Gokalp C. (1991), From marriage to informal union: recent changes in the behaviour of French couples, “Population: An English Selection”, No. 3, s. 81–111.
Zaborowski Z. (1998), Świadomość i samoświadomość człowieka, Wyd. Psychologii i Kultury Eneteia, Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1703
Liczba cytowań: 0