Kardynał Adam Kozłowiecki SJ (1911–2007) i papież św. Jan Paweł II (1920–2005)
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2014.004Słowa kluczowe
Jan Paweł II, Kard. Adam Kozłowiecki SJ, ZambiaAbstrakt
Wiek XX naznaczony był niegodną człowieka ideologią faszystowską i komunistyczną oraz tragedią II wojny światowej, która przyniosła cierpienia i śmierć milionów ludzi. Jednocześnie w XX wieku nie brak postaci, które wierne Ewangelii Jezusa pozostawiły po sobie trwałe
ślady miłości, miłosierdzia i zaangażowania w obronie człowieka i jego godności. Do grona budowniczych cywilizacji miłości XX wieku trzeba zaliczyć dwóch wielkich Polaków: papieża św. Jana Pawła II (1920–2005) oraz ks. kard. Adama Kozłowieckiego SJ (1911–2007), który po cudownym uwolnieniu z niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau k. Monachium udał się do Rodezji Północnej (obecnie Zambia) w Afryce i jako misjonarz poświecił jej 61 lat życia. Niniejszy artykuł stanowi pierwszą próbę przedstawienia wieloletniej przyjaźni łączącej papieża Jana Pawła II i pierwszego biskupa Lusaki Adama Kozłowieckiego. Początki tej przyjaźni papieża i jezuity sięgają obrad II Soboru Watykańskiego. Później obydwaj hierarchowie Kościoła spotykali się wiele razy w Rzymie oraz podczas pielgrzymek papieża do Polski i krajów afrykańskich. Prowadzili także stałą wymianę korespondencji. Przyjaźń papieża i jezuity przetrwała aż do śmierci Jana Pawła II w 2005 roku. W pogrzebie papieża wziął udział również jego rodak i przyjaciel, wówczas emerytowany biskup Lusaki i prosty wikary na stacji misyjnej w Mpunde (Zambia) – ks. kard. A. Kozłowiecki, który w ten sposób złożył hołd swojemu wyjątkowemu przyjacielowi.
Bibliografia
Afryka to inny świat. Z ks. kard. Adamem Kozłowieckim SJ rozmawia A. Kluz-Łoś, „Życie Duchowe” 2008, nr 56, s. 109–115.
Archiwum Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, sygn. 4986-76.
Archiwum prywatne s. Oktawii Kozłowieckiej OSU [bez sygn.].
Cielecki J., Misjonarz zostaje ze swoim ludem do końca, „Powściągliwość i Praca” 2004, nr 1, s. 6.
Cieślak S., Kardynał Adam Kozłowiecki SJ. Żyłem idąc za wskazówką mojej matki: «pełnić wolę Bożą», „Nasze Sprawy. Pismo Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego” 1998, nr 3, s. 3–4.
Cieślak S., Kardynał Adam Kozłowiecki, Wydawnictwo WAM, Kraków 2008.
Cieślak S., Nasz współbrat arcybiskup Adam Kozłowiecki kardynałem, „Nasze Sprawy. Pismo Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego” 1998, nr 2, s. 1–4.
Draus J., Fundacje naukowo-wychowawcze Adama Kozłowieckiego, Fundacja im. Księdza Kardynała
Adama Kozłowieckiego „Serce bez Granic”, Majdan Królewski 2014.
Drążek C., Misjonarz kardynałem, „L’Osservatore Romano” 1988, nr 3, wyd. polskie, s. 51–52.
Dziwisz S., kard., Żegnając kard. Adama Kozłowieckiego SJ, „Życie Duchowe” 2008, nr 53, s. 113–117.
Grzebień L., Genealogia rodu Kozłowieckich herbu Ostoja oraz rodu Dolańskich, Fedorowiczów i Janochów, Fundacja im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego „Serce bez Granic”, Majdan Królewski 2014.
Grzebień L., Serce bez granic. Obywatel świata, apostoł Afryki, rodak z Huty Komorowskiej, ksiądz kardynał Adam Kozłowiecki SJ 1911–2007, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia, Sandomierz 2012.
Jagodzińska A., Kardynał Adam Kozłowiecki SJ – misjonarz z Afryki, „Wspólnota Polska” 2013, nr 3, s. 22–23.
Jan Paweł II, Pozdrowienie końcowe po Mszy św., „L’Osservatore Romano” 1997, wyd. polskie, nr 7, s. 22 i 36.
Kopeć E., Spotkanie z Kardynałem i Papieżem,„Majdańszczyzna” 1998, nr 82, s. 3.
Kozłowiecki A., Moja Afryka, moje Chingombe. Dzieje misjonarza opisane w listach do Przyjaciół, wybór i oprac. L. Grzebień, Wydawnictwo WAM, Kraków 1998.
Lecomte B., Pasterz, przeł. M. Romanek, H. Sobieraj, D. Zańko, Znak, Kraków 2006.
Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, red. A. Jackowski, I. Sołjan, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.
Moje kwalifikacje na biskupa to sześć lat kryminału. Rozmowa R. Mazurka z kard. A. Kozłowieckim SJ, „Dziennik” 2007, (9–10 czerwca), s. 24–25.
Weigel G., Świadek nadziei. Biografia papieża Jana Pawła II, przeł. M. Tarnowska, J. Piątkowska, D. Chylińska i in., Znak, Kraków 2000.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 428
Liczba cytowań: 0
