Kształcenie pedagogiczne w seminariach nauczycielskich Krakowa okresu autonomii galicyjskiej

Abstrakt

W artykule podjęto próbę przedstawienia problemu edukacji pedagogicznej w państwowych seminariach nauczycielskich w Krakowie. Rozważania dotyczą funkcjonowania tych instytucji w okresie autonomii galicyjskiej. Podstawowym źródłami służącymi do przedstawienia procesu edukacji pedagogicznej w seminariach były głównie sprawozdania dyrektorów seminariów nauczycielskich oraz podręczniki do nauczania przedmiotów pedagogicznych. Na podstawie analizy wymienionych źródeł zaprezentowano zagadnienia dotyczące: treści nauczania przedmiotów pedagogicznych, wykładowców przedmiotów pedagogicznych, podręczników i wydawnictw pomocniczych z zakresu pedagogiki, oraz tematykę pedagogiczną prac pisemnych domowych i egzaminów dojrzałości. Treści kształcenia pedagogicznego obejmowały realizację takich przedmiotów jak: historia pedagogiki, pedagogika, dydaktyka, psychologia, antropologia oraz te treści, które współcześnie nazwalibyśmy pedagogiką przedszkolną, były one realizowane w seminariach żeńskich. Ze sprawozdań wynika, że przedmiotów pedagogicznych nauczali zazwyczaj dyrektorzy seminariów nauczycielskich lub ich zastępcy. Byli to nauczyciele, którzy aktywnie działali w towarzystw naukowych i podejmowali współpracę z czasopismami pedagogicznych. Ponadto popularyzowali wyniki swoich badań m.in. na łamach takich czasopism, jak: „Szkoła” i „Czasopismo Pedagogicznego” oraz „Muzeum”.