Cel marki instytucji edukacyjnych: kiedy historia odporności ma znaczenie
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2024.1.006Słowa kluczowe
społeczna odpowiedzialność biznesu, odporność, cel marki, opowiadanie, media społecznościoweAbstrakt
Od samego początku społeczna odpowiedzialność biznesu kojarzona jest ze światem korporacji – firmą odpowiedzialną społecznie. Koncepcja ta ewoluowała i jest obecnie stosowana w odniesieniu do marek: pojawiają się dziś marki mające określony cel. Aby nadal wywierać pozytywny wpływ na społeczeństwo, marki te muszą zbudować opowiadanie, narrację, która przekazuje pewne wartości, a także je demonstruje: przechodzimy tu od opowiadania do tworzenia, od słów do czynów. Model ten ma zastosowanie w wielu sektorach, my jednak skupimy się na obszarze edukacji. Dlatego przeanalizujemy, w jaki sposób centra edukacyjne, podobnie jak firmy, mają cel narracyjny i zbadamy wartości, które dominują w ich narracji. Czy wartość odporności (resilience) odnajduje się w konstruowaniu narracji przez ośrodki edukacyjne?
Bibliografia
Barrio Fraile E. (2019). Responsabilidad social corporativa: de la noción a la gestión, Barcelona: Editorial UOC.
Berelson B. (1952). Content Analysis in Communication Research, Glencoe (IL): The Free Press.
Bettelheim B., Furió S. (1977). Psicoanálisis de los cuentos de hadas, Barcelona: Crítica.
Bowen H.R. (2013). Social Responsibilities of the Businessman, Iowa City (IA): University of Iowa Press.
Cabré A., Trepat M. (2021). Inbranding: cómo impulsar la marca desde el interior de la organización, Hilatura Estudio Editorial.
Carroll A. (1991). “Teoría de la Pirámide de Carroll,” https://es. scribd.com/document/71054185/S6-Teoria-de-la-piramide-de-Carroll [access: 4.12.2023].
Castelló-Martínez A. (2018). “Campañas publicitarias exitosas y tendencias publicitarias: una relación simbiótica,” [in:] V. Tur Viñes, I. García Medina, T. Hidalgo Marí (eds.), Creative Industries Global Conference: Libro de Actas, Alicante: Universidad de Alicante, pp. 293–309.
Cavender R., Kincade D.H. (2014). “Management of a Luxury Brand: Dimensions and Sub-variables from a Case Study of LVMH,” Journal of Fashion Marketing and Management, vol. 18, no. 2, 231–248, doi:10.1108/IJRDM-07-2014-0103
CEU (2023), Mission, Vision and Values, https://www.uchceu.com/en/about-us/mission-vision-values [access: 4.12.2023].
CERSE (2010). La Responsabilidad Social de las Empresas (RSE), el Desarrollo Sostenible y el Sistema de Educación y Formación. Documento final del grupo de trabajo sobre Educación, Formación y Divulgación de la RSE, Madrid: Gobierno de España.
Corredera J., González M. (2011). Diccionario LID. Responsabilidad y sostenibilidad, Barcelona: LID Editorial.
CRUE (2023). “El papel de la Universidad como espacio clave para el cumplimiento de la Agenda 2030,” https://www.crue.org/wp-content/uploads/2020/02/2019.05.10-Manifiesto-Crue-Sostenibilidad-Valladolid_VD.pdf [access: 4.12.2023].
De la Cuesta González M. (2004). “El porqué de la responsabilidad social corporativa,” Boletín Económico De ICE, no. 2813, pp. 45–58.
De Marcos J.L., Fernández A.B. (2018). “Nuevas tendencias en la construcción de marcas: una aproximación al storydoing,” Revista Prisma Social, no. 23, pp. 435–458, https://revistaprismasocial.es/article/view/2745 [access: 4.12.2023].
Donaldson T., Preston L.E. (1995). “The Stakeholder Theory of the Corporation: Concepts, Evidence, and Implications,” Academy of Management Review, vol. 20, no. 1, pp. 65–91.
Freire Sánchez A. (2017). ¿Cómo crear un storytelling de marca?: de la teoría a la práctica profesional, Barcelona: Editorial UOC.
Góngora Díaz G., Lavilla Muñoz D.J. (2020). “La importancia de la construcción de marca en Instagram para las empresas periodísticas,” [in:] J.C. Figuereo Benítez (ed.), Estudios multidisciplinarios en comunicación audiovisual, interactividad y marca en la red, Sevilla: Universidad de Sevilla, pp. 129–138.
Henderson N., Milstein M.M. (2003). Resiliency in Schools: Making It Happen for Students and Educators, Thousand Oaks (CA): Corwin Press.
Herranz I. (2005). “Cuentoterapia: el poder sanador de los cuentos,” Más Allá, no. 370, pp. 34–37.
Jenkins H. (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide, New York: New York University Press.
Jenkins H. (2010). “Transmedia Storytelling and Entertainment: An Annotated Syllabus,” Continuum, vol. 24, no. 6, pp. 943–958, doi:10.1080/10304312.2010.510599
Jenkins H., Lashley M.C., Creech B. (2017). “A Forum on Digital Storytelling: Interview with Henry Jenkins,” International Journal of Communication, vol. 11, no. 8, Forum 1061–1068. Article ID: 1932–8036/2017FRM0002.
Kotler P., Keller K.L. (2009). Marketing Management, Upper Saddle River (NJ): Pearson Prentice Hall.
Mangold W.G., Faulds D.J. (2009). “Social Media: The New Hybrid Element of the Promotion Mix,” Business Horizons, vol. 52, no. 4, pp. 357–365, doi:10.1016/j.bushor.2009.03.002
Martín García A. (2021). “Percepción de los estudiantes del grado de publicidad y RR. PP. Sobre la relación entre marcas e influencers en Instagram,” Vivat Academia, no. 154, pp. 57–78, https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=7931403 [access: 10.11.2023].
McKee R., Fryer B. (2003). “Storytelling That Moves People,” Harvard Business Review, vol. 81, no. 6, pp. 51–55.
Meaningful Brands (2021). “Global Report,” https://meaningful-brands.com/2021report.php [access: 9.06.2023].
Montague T. (2013). True Story: How to Combine Story and Action to Transform Your Business, Brighton (MA): Harvard Business Review Press.
OCU (2018). El 73% de los españoles ya toma decisiones de consumo por motivos éticos o sostenibilidad, https://www.ocu.org/organizacion/prensa/notas-de-prensa/2019/informeconsumosostenible070219 [access: 10.11.2023].
RAE (2023). “Resiliencia,” https://dle.rae.es/resiliencia?m=form [access: 6.12.2023].
Riquelme E., Munita F. (2011). “La lectura mediada de literatura infantil como herramienta para la alfabetización emocional,” Estudios Pedagógicos (Valdivia), vol. 37, no. 1, pp. 269–277, doi:10.4067/S0718-07052011000100015
San Miguel P. (2020). Influencer Marketing: Conecta tu marca con tu público, Madrid: Lid Editorial Almuzara.
Scolari C. (2009). “Transmedia Storytelling: Implicit Consumers, Narrative Worlds, and Branding in Contemporary Media Production,” International Journal of Communication, vol. 3, pp. 586–606, http://ijoc.org/index.php/ijoc/article/view/477/336.
Scolari C. (2014). “Narrativas transmedia: nuevas formas de comunicar en la era digital,” Anuario AC/E de cultura digital, vol. 1, pp. 71–81, https://www.academia.edu/download/52211715/6Transmedia_CScolari.pdf [access: 10.11.2023].
Sicilia M., Palazón M., López I., López M. (2022). Marketing en redes sociales, Madrid: ESIC Editorial.
Silos J., Ruiz P., Granda G. (2015). Informe Forética 2015 sobre el estado de la RSE en España, https://foretica.org/wp-content/uploads/publicaciones/informes-foretica/informe_foretica_2015.pdf [access: 10.11.2023].
Snowden D. (1999). “Story Telling: An Old Skill in a New Context,” Business Information Review, vol. 16, no. 1, pp. 30–37, https://doi.org/10.1177/02663829942370
Tran V.D., Vo T.N.L., Dinh T.Q. (2020). “The Relationship Between Brand Authenticity, Brand Equity and Customer Satisfaction,” The Journal of Asian Finance, Economics and Business, vol. 7, no. 4, pp. 213–221, doi:10.13106/jafeb.2020.vol7.no4.213
UNESCO (2023). Education for sustainable development, https://www.unesco.org/en/sustainable-development/education [access: 4.12.2023].
Valerio-Ureña G., Herrera-Murillo D., Madero-Gómez S. (2020). “Analysis of the Presence of Most Best-ranked Universities on Social Networking Sites,” Informatics, vol. 7, no. 1, 9, doi:10.3390/informatics7010009
Vine T., Richards S. (eds.) (2022). Stories, Storytellers, and Storytelling, Cham: Palgrave Macmillan.
Wolin S.J, Wolin S. (1993). The Resilient Self: How Survivors of Troubled Families Arise Above Adversity, New York: Villard Books.
World Health Organization (2023). Youth violence, 11 October 2023, https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/youth-violence [access: 4.12.2023].
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Roser Serra
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 249
Liczba cytowań: 0
