Logoprofilaktyka. Nowa koncepcja zapobiegania zachowaniom ryzykownym dzieci i młodzieży oparta o założenia logoterapii Viktora E. Frankla
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2022.4.001Słowa kluczowe
logoprofilaktyka, profilaktyka zachowań ryzykownych, logoterapia, logoteoria w praktyce profilaktycznej, Fundacja Wspomagająca Wychowanie „Archezja”, „Cuder – żyj z sensem”Abstrakt
Artykuł ma charakter koncepcyjno-badawczy. Celem naukowym jest zanalizowanie wybranych aspektów koncepcji logoterapii i logoteorii autorstwa Viktora E. Frankla pod kątem ich wykorzystania w procesie budowania programów zapobiegania zachowaniom ryzykownym dzieci i młodzieży.
Przedmiotem badań w niniejszym tekście jest logoterapia jako koncepcja stanowiąca podstawy teoretyczne dla procesu formowania programu profilaktyki zachowań ryzykownych. Główny problem badawczy sprowadza się do następującego pytania: Czy i w jakim zakresie logoterapia ma zastosowanie dla podstawy teoretycznej w nowej koncepcji profilaktyki zachowań ryzykownych? Metodą badawczą jest analiza źródłowa danych uzyskanych w wyniku wybiórczej kwerendy oraz wywiad jakościowy z autorem pierwszego w Polsce programu profilaktyki zachowań ryzykownych opartego na założeniach logoterapii.
Autorka po wprowadzeniu w tematykę i myśl logoterapii charakteryzuje kluczowe jej pojęcie, czyli sens życia w procesie rozwoju i wychowania człowieka. Następnie omawia wybrane założenia i techniki logoterapii jako podstawy teoretyczne logoprofilaktyki, po czym przytacza przykłady praktycznego zastosowania logoteorii i logoterapii w profilaktyce społecznej w ramach programu profilaktycznego „Cuder – żyj z sensem”, realizowanego przez Fundację Wspomagającą Wychowanie „Archezja”.
Bibliografia
Budke J. (2018). “Wychowanie w logoterapii Viktora E. Frankla,” Edukacja Filozoficzna, vol. 65, pp. 45–67.
Fizzotti E. (2006). Aby być wolnym. Logoterapia na co dzień, trans. K. Czuba, Kielce: Jedność.
Frankl V.E. (1978). Nieuświadomiony Bóg, trans. B. Chwedeńczuk, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Frankl V.E. (1998). Homo patiens. Logoterapia i jej kliniczne zastosowanie. Pluralizm nauk a jedność człowieka. Człowiek wolny, trans. R. Czernecki, Z.J. Jaroszewski, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Frankl V.E. (2012). Człowiek w poszukiwaniu sensu, trans. A. Wolnicka, Warszawa: Czarna Owca.
Frankl V.E. (2021). O sensie życia, trans. E. Kochanowska, Warszawa: Czarna Owca
Gaś Z. (2002). “Wolontariat w profilaktyce,” Remedium, no. 6, pp. 1–3.
Głaz S. (2006). Sens życia a religia. Wymiary filozoficzno-psychologiczne, Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.
Kamińska A. (2018). “Pedagogiczne implikacje antropologii V.E. Frankla,” Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika, no. 16, pp. 43–54.
Kmiecik-Jusięga K. (2018). “Aksjologiczny wymiar programów profilaktycznych. Założenia, intencje, praktyka,” in Z. Gaś (ed.), Psychoprofilaktyka w świecie zagubionych wartości, Lublin: Innovatio Press Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji, pp. 63–72.
Michalski J.T. (2011). Sens życia a pedagogika. impulsy myśli Viktora E. Frankla, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Popielski K. (1994). “W kierunku psychoterapii o ‘ludzkim obliczu’. Logoterapia i zooterapia,” Roczniki Filozoficzne, vol. 42, no. 4, pp. 13–39.
Popielski K. (2008). “Noetyczne jakości życia i ich znaczenie w procesie ‘bycia i stawania się’ egzystencji,” Chowanna, no. 1, pp. 9–25.
Szary S. (2019). “Paideia w logoterapii Viktora Emila Frankla. Od logoterapii do logopedagogiki,” Paideia, no. 1, pp. 89–107.
Wiśniewska J. (2013). “Komplementarność logoterapeutycznego modelu wychowania Viktora Emila Frankla we współczesnej pedagogice,” Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne, no. 1(22), pp. 186–202.
Wolicki M. (2003). Logoterapia w praktyce pastoralnej, Wrocław: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu.
Wolicki M. (2010). “Podstawowe techniki logoterapii,” Pedagogika Katolicka, no. 2, pp. 183–194.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Karolina Wanda Kmiecik-Jusięga
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 829
Liczba cytowań: 0
