Smartfon w zaspokajaniu potrzeb duchowych.
Współczesne wyzwanie dla Kościoła
DOI:
https://doi.org/10.12775/SPI.2021.1.006Słowa kluczowe
potrzeby duchowe, religia, duchowość, Kościół, smartfon, massmediaAbstrakt
Autor artykułu stawia tezę, że smartfon może być środkiem w zaspokajaniu potrzeb duchowych dzisiejszych wiernych. Pyta również, czy współczesny Kościół jest przygotowany na nowe wyzwania w zakresie duszpasterstwa poprzez massmedia. W dalszej części tekstu wskazuje, czym jest duchowość w zachodniej kulturze, która ma swoje korzenie w Biblii. Natomiast socjologia religii opisując religijność zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i zbiorowym ukazuje duchowość jako formę doświadczenia religijnego, istotny komponent pogłębionego życia religijnego, w którym ważną rolę pełnią potrzeby duchowe człowieka. Autor wskazuje, że potrzebne są szersze badania nad współczesnymi formami zaspokajania potrzeb duchowych w Kościele. Pandemia koronawirusa pokazała, że można uczestniczyć we mszy św. i innych praktykach religijnych poprzez massmedia, także za pośrednictwem smartfona. Czy można jednak np. udzielać odpustu zupełnego osobom, które nie były fizycznie w kościele, czy możliwa jest spowiedź przez smartfona? Współczesne problemy społeczne i nowe możliwości technologiczne powinny być punktem wyjścia do przemyśleń nad tradycyjnymi formami religijności oraz nad środkami stosowanymi w działalności duszpasterskiej.
Bibliografia
Borowik I. (2004), Prywatyzacja religii, [w:] Leksykon socjologii religii, red. M. Libiszowska-Żółtkowska, J. Mariański, Warszawa: Wydawnictwo Verbinum, s. 320–322.
Dobroczyński B. (2008), Kłopoty z duchowością. Szkice z pogranicza psychologii, Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos.
Franciszek (2019). Orędzie papieża Franciszka na VIII Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. „Wszyscy tworzymy jedno” (Ef 4,25). Od wirtualnych wspólnot społecznościowych do wspólnot ludzkich, Watykan, 24 stycznia 2019 roku, www.vatican.va/content/francesco/pl/messages/communications/documents/papa-francesco_20190124_messaggio-comunicazioni-sociali.html [dostep: 21.03.2020].
Gałdowa A. (1990). Rozwój i kryteria dojrzałości osobowej, „Przegląd Psychologiczny”, t. 33, nr 1, s. 13–27.
Górski K. (1986). Zarys dziejów duchowości w Polsce, Kraków: Znak.
Grotowska S. (1999), Religijność subiektywna. Studium socjologiczne na podstawie wywiadów narracyjnych, Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos.
Grzegorczykowa R. (2006). Co o fenomenie duchowości mówi język? Fenomen duchowości, [w:] Fenomen duchowości, red. A. Grzegorczyk, J. Sójka, R. Koschany, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, s. 21–28.
Heszen-Niejodek I. (2003). Wymiar duchowy człowieka a zdrowie, [w:] Zasoby osobiste i społeczne sprzyjające zdrowiu jednostki, red. Z. Juczyński, N. Ogińska-Bulik, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 33–47.
Jan Paweł II (1998). Być człowiekiem sumienia, wybór i opracowanie K. Gryz, Kraków: Wydawnictwo M.
Kreppold G. (2011). Kryzys – punkt zwrotny w życiu, Kraków: Wydawnictwo Salwator.
Leszczyńska K., Pasek Z. (2008). Nowa duchowość w badaniach społecznych, [w:] Nowa duchowość w społeczeństwach monokulturowych i pluralistycznych, red. K. Leszczyńska, Z. Pasek, Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos, s. 9–20.
Marcyński K. (2020). Czy w seminarium potrzebny jest smartfon?, https://misyjne.pl/czy-w-seminarium-potrzebny-jest-smartfon-rozmowa/ [dostep: 21.03.2020].
Pargament I.K. (1997). The Psychology of Religion and Coping: Theory, Research, Practice, New York: Guilford Press.
Socha P. (2003). Na tropach duchowości – czym jest i czym może być duchowość? „Nomos. Kwartalnik Religioznawczy”, nr 43–44, s. 19–39.
Szlachcicowa I. (2010). Duchowość jako przedmiot badań socjologicznych – refleksje metodologiczne, [w:] Religijność i duchowość – dawne i nowe formy, red. M. Libiszowska-Żółtkowska, S. Grotowska, Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos, s. 217–230.
Wulff D. (1999). Psychologia religii. Klasyczna i współczesna, przeł. P. Jabłoński, M. Sacha-Piekło, P.M. Socha, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Zohar D., Marshall I. (2001). Inteligencja duchowa. Najwyższa z inteligencji, przeł. P. Turski, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Studia Paedagogica Ignatiana
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że:
jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Polityka prywatności
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 321
Liczba cytowań: 0
