Proceduralne aspekty odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów w II Rzeczypospolitej. Przebieg procesu w świetle akt osobowych i dyscyplinarnych sądów z terenów dawnego zaboru pruskiego
DOI:
https://doi.org/10.12775/SIT.2020.024Słowa kluczowe
II Rzeczpospolita, odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów, procedura dyscyplinarna, wymiar sprawiedliwości, sądyAbstrakt
Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów stanowi fundamentalny problem współczesnych systemów prawnych państw konstytucyjnych. Z jednej strony musi być ona efektywna, by eliminować negatywne zachowania sędziów i budować zaufanie do wymiaru sprawiedliwości. Z drugiej strony musiała szanować sędziowską niezawisłość, a także być odporna na próby jej użycia do ingerowania w rozstrzygnięcia sądów. Autorzy prezentowanego artykułu podejmują próbę ukazania przebiegu procesów dyscyplinarnych przeciwko sędziom w II Rzeczpospolitej. Ich celem jest skonfrontowanie przepisów prawnych z praktyką ich stosowania, rekonstruowaną na podstawie zachowanych archiwalnych akt sędziowskich, zarówno osobowych, jak i dyscyplinarnych. Autorzy próbują także ukazać konsekwencje zasady tajności całej procedury, która teoretycznie mogła prowadzić do nadużyć i dawała władzom sądów możliwość radzenia sobie z sędziowskimi przewinieniami nieoficjalnie (bez uciekania się do właściwej procedury dyscyplinarnej przeciw nim).
Bibliografia
Beynarowicz A., Ojak E., O odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, „Czasopismo Sędziowskie” 1931, nr 5–6.
Czerwiński A., Ustrój sądów powszechnych, Lwow 1928.
Gołąb S., Organizacja sądów powszechnych opracowana systematycznie z uwzględnieniem rozwoju historycznego, sądownictwa szczególnego oraz ustroju adwokatury, prokuratorii generalnej i notariatu, Kraków 1938.
Gołąb S., Rosenbluth I., Ustrój sądów powszechnych, Warszawa 1929.
Historia państwa i prawa Polski 1918–1939, część II, red. F. Ryszka, Warszawa 1968.
Kędzierski T., Kilka uwag o sądach dyscyplinarnych dla sędziów i prokuratorów, „Głos Sądownictwa” 1934, nr 11.
Koredczuk J., Wpływ nurtu socjologicznego na kształt polskiego prawa karnego procesowego w okresie międzywojennym (Les classiques modernes), Wrocław 2007.
Kremens K., Jawność prokuratorskich postępowań dyscyplinarnych, „Prokuratura i Prawo” 2015, nr 5.
Krzymuski E., Wykład procesu karnego ze stanowiskiem nauki i prawa obowiązującego w b. dzielnicy austrjackiej oraz z uwzględnieniem ważniejszych różnic na innych ziemiach Polski, Kraków 1922.
Krzyżanowski L., Sędziowie w II Rzeczpospolitej. Okręgi apelacyjne: krakowski i katowicki, Katowice 2011.
Kucharski T., Akta spraw sądowych i orzecznictwo sądowe z okresu II RP jako źródło historyczne. Węzłowe problemy archiwalne i metodologiczne na przykładzie badań nad fideikomisami familijnymi, „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa” 2020, z. 1.
Ławnikowicz G., Idea niezawisłości w porządku prawnym i myśli prawniczej II Rzeczpospolitej, Toruń 2009.
Materniak-Pawłowska M., Ustrój sądownictwa powszechnego w II Rzeczpospolitej, Poznań 2003.
Materniak-Pawłowska M., Zawod sędziego w Polsce w latach 1918–1939, „Czasopismo Prawno-Historyczne” 2011, z. 1.
Mohyluk M., Prawo o ustroju sądów powszechnych w pracach Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczpospolitej, Białystok 2004.
Moniuk J., Udział prokuratora w postępowaniach dyscyplinarnych przeciw sędziom i prokuratorom apelacji toruńskiej – okres międzywojenny, „Studia Iuridica Toruniensia” 2014, nr 14.
Paterski K., Zabezpieczanie dokumentacji osobowo płacowej zakładów pracy w II poł. XX w. oraz u progu XXI w., „Problemy Archiwistyki” 2009, nr 1/1.
Waśkowski E., System procesu cywilnego, Wilno 1932.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 821
Liczba cytowań: 0
