Wpływ wsparcia społecznego dla jakości codziennego funkcjonowania osoby chorej na stwardnienie rozsianie

Abstrakt

Wprowadzenie. SM powoduje postępującą niepełnosprawność, która powoduje zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu. Ważne jest wparcie społeczne, które umożliwia wypracowanie optymalnego sposobu realizacji zmodyfikowanych w wyniku choroby celów życiowych. Wypracowane dzięki udzielonemu wsparciu rozwiązania powinny umożliwić pacjentowi osiągnięcie sukcesu w rzeczywistości zdeterminowanej przez chorobę.
Cel. Analiza wpływu poszczególnych elementów wsparcia społecznego na jakość codziennego funkcjonowania osoby chorej na SM.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w SPSK4 w Lublinie w Klinice Neurologii i wśród osób chorych na SM przebywających w środowisku domowym oraz w Krajowym Ośrodku Mieszkalno-Rehabilitacyjnym dla Osób z SM w Dąbku. Badaniami objęto 106 chorych z rozpoznanym SM. Średnia wieku badanych wynosiła 45,51±11,34 lata. Średni czas trwania choroby wynosił 14,25±10,25 lat. W celu zbadania wpływu stwardnienia rozsianego na wydolność funkcjonalną badanych posłużono się testem MSIS-29. Do oceny zakresu i rodzaju oczekiwanego wsparcia społecznego wykorzystanoSkalę Zapotrzebowania na Wsparcie Społeczne. W analizie statystycznej wykorzystano współczynnik korelacji Pearsona oraz test niezależności Chi2. Przyjęto poziom istotności p<0,05.
Wyniki. Badania wykazały, że choroba obniża jakość funkcjonowania chorych z SM. Średnia siła oddziaływania choroby na jakość funkcjonowania jednostki w badanej populacji wyniosła 54,03% (78,34 pkt. na 145 pkt. możliwe). Badania wykazały, że destrukcyjne oddziaływanie SM na psychiczne aspekty funkcjonowania (50,98%) jest mniejsze niż oddziaływanie na fizyczne aspekty (55,40%).
Wnioski. 1. SM w istotny sposób obniża jakość codziennego funkcjonowania chorych, zaburzenia funkcjonowania potwierdzono u 63,21% pacjentów, ogólna ocena wynosiła średnio 54,03% pożądanej wydolności. 2. Destrukcyjna siła oddziaływania SM na psychiczne aspekty codziennego funkcjonowania chorych jest niższa (50,98%) niż oddziaływanie schorzenia na fizyczne aspekty codziennego funkcjonowania (55,40%). 3. Chorzy z SM funkcjonująlepiej zarówno w sferze fizycznej, jak również psychicznej po otrzymaniu wsparcia informacyjnego, emocjonalnego instrumentalnego oraz materialnego. 4. Dla 31,19% chorych udzielone przez pracowników służby zdrowia wsparcieinforma­cyjne było w pełni skuteczne (przekazywane informacje były w pełni zrozumiałe), w pozostałych przypadkachbyłoono niezadowalające. Tylko 29,25% chorych oczekuje wsparcia informacyjnego od pielęgniarki. (PNN 2013; 2(5): 205–215)