Ocena jakości życia pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane

Abstrakt

Wstęp. Każda postępująca nieuleczalna choroba wywiera wpływ na poziom i jakość życia osób nią dotkniętych, na ich role rodzinne, zawodowe i społeczne. Stwardnienie rozsiane jest nieuleczalną i postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Niejednoznaczny przebieg choroby, mnogość objawów oraz okresowość rzutów i remisji nie tylko wpływają negatywnie na organizm, ale również mają istotny wpływ na subiektywną ocenę satysfakcji z życia.
Cel. Głównym celem podjętych badań było zbadanie jakości życia wśród pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane.
Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 105 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym Sandomierskiego Ośrodka Neurologii. W pracy jako narzędzie badawcze zastosowano autorski kwestionariusz ankiety.
Wyniki. Analiza wyników badań wykazała że największy odsetek badanych cierpi na postać rzutowo-remisyjną, w większości są to ludzie młodzi, u których diagnozę postawiono między 21 a 40 r.ż. Chorzy skarżą się na występowanie wielu objawów ze strony poszczególnych objawów (występują zaburzenia ruchowe, czuciowe, wegetatywne, zaburzenia widzenia). Ograniczenia wynikające z niepełnosprawności fizycznej stwarzają w życiu pacjentów wiele problemów. Z badań wynika, że wraz z pogorszeniem się sprawności ruchowej obniżała się ich jakość życia.
Wnioski. Chorzy na stwardnienie rozsiane w większości źle oceniają jakość swojego życia we wszystkich jego sferach. Na obniżenie jakości życia wpływa przede wszystkim stan zdrowia, zaburzenia ze strony wielu narządów, zaawansowana niesprawność, zaburzenia natury psychologicznej, brak dostatecznego wsparcia ze strony rodziny, wsparcia specjalistycznego i instytucjonalnego. (PNN 2021;10(2):58–64)