Miłość odkrywaniem tajemnicy życia człowieka
DOI:
https://doi.org/10.12775/PCh.2023.011Słowa kluczowe
miłość, norma personalistyczna, osoba, osobowośćAbstrakt
Artykuł zgłębia ideę integracji osobowej jako ciągłego, dynamicznego procesu pozytywnej dezintegracji i integracji wtórnej, który obejmuje harmonijny i holistyczny rozwój fizycznych, psychicznych, duchowych i wspólnotowych aspektów ludzkiej natury. Podkreśla się rolę miłości jako najwyższej wartości w aktywizowaniu doświadczeń świata wewnętrznego. Autorzy przekonują, że pokochanie siebie na poziomie zintegrowanej osobowości pozwala na zrewidowanie świata potrzeb, który osiąga swoją najwyższą aktualność w uznaniu prawa do wolności i prawdy. Akceptacja drugiego i afirmacja drugiego są zachowaniami wyrastającymi z miłości, która jest postrzegana jako materialny i duchowy dynamizm człowieka. Osiągnięcie poziomu doświadczeń duchowych warunkujących pojawienie się miłości jako tworzywa kształtującego ontyczny stan miłości oblubieńczej wymaga wyboru priorytetu drugiej osoby jako normy personalistycznej oraz doświadczenia pełnej odpowiedzialności za jej życie.
Bibliografia
Assagioli, R. (1993). Psychosynthesis. A manual of principles and techniques. London: Harper Collins Publishers.
Bałandynowicz, A. (2021). Człowiek cząstką wszechświata. Rozważania antropologiczno-filozoficzne i filozoficznoprawne. Warszawa: Difin.
Fromm, E. (2023). O sztuce miłości. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS.
Kant, I. (1953). Uzasadnienie metafizyki moralności. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Lacambra, L. (2000). Prawo naturalne: wiedza naukowa czy myślenie magiczne. W: M. Szyszkowska (red.), Zarys filozofii prawa (s. 277–283). Białystok: Temida 2.
Michalski, J. (2011). Sens życia a pedagogika. Impulsy myśli Viktora E. Frankla. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Petrażycki, L. (1925). O ideale społecznym i odrodzeniu prawa naturalnego. Warszawa: Skład Główny w Księgarni Leona Idzikowskiego.
Radbruch, G. (1938). Zarys filozofii prawa. Warszawa–Kraków: Księgarnia Powszechna.
Wojtyła, K. (1955–1957). Zagadnienie woli w analizie aktu etycznego. Roczniki Filozoficzne KUL, 5(1), 111–135.
Wojtyła, K. (1957). Myśli o małżeństwie. Znak, 7(42), 595–604.
Wojtyła, K. (1960). Miłość i odpowiedzialność. Studium etyczne. Lublin: TN KUL.
Wojtyła, K. (1965). Zagadnienie katolickiej etyki seksualnej. Refleksje i postulaty. Roczniki Filozoficzne KUL, 13(2), 5–25.
Wojtyła, K. (1969). Osoba i czyn. Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne.
Wojtyła, K. (1974a). O znaczeniu miłości oblubieńczej (Na marginesie dyskusji). Roczniki Filozoficzne KUL, 22(2), 162–174.
Wojtyła, K. (1974b). Rodzina jako „communio personarum”. Próba interpretacji teologicznej. Ateneum Kapłańskie, 66(83), 347–361.
Wojtyła, K. (1977). Il problema del costituirsi della cultura attraverso la „praxis” umana. Rivista di filosofia neo-scolastica, 69(3), 513–524.
Wojtyła, K. (1978). Subjectivity and the Irreducible in Man. W: A. T. Tymieniecka (red.), The Human Being in Action. Analecta Husserliana, t. 7 (s. 107–114). Dordrecht: Springer. https://doi.org/10.1007/978-94-009-9833-9_10.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 311
Liczba cytowań: 0
