Love Reveals the Mystery of Human Life
DOI:
https://doi.org/10.12775/PCh.2023.011Keywords
love, personalist norm, person, personalityAbstract
The article explores the idea of personal integration as a continuous, dynamic process of positive disintegration and secondary integration, which involves the harmonious and holistic development of the physical, psychological, spiritual, and communal aspects of human nature. The role of love as the highest value activating experiences in the inner world is emphasised. The authors argue that loving oneself at the level of an integrated personality allows for the revision of the world of needs, which reaches its highest validity in the recognition of the right to freedom and truth. Acceptance and affirmation of others are behaviours that stem from love, which is seen as the material and spiritual dynamism of human beings. Achieving the adequate level of spiritual experiences necessary for the emergence of love as the substance shaping the ontic state of betrothal requires prioritising the other person as a personalistic norm and experiencing full responsibility for their life.
References
Assagioli, R. (1993). Psychosynthesis. A manual of principles and techniques. London: Harper Collins Publishers.
Bałandynowicz, A. (2021). Człowiek cząstką wszechświata. Rozważania antropologiczno-filozoficzne i filozoficznoprawne. Warszawa: Difin.
Fromm, E. (2023). O sztuce miłości. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS.
Kant, I. (1953). Uzasadnienie metafizyki moralności. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Lacambra, L. (2000). Prawo naturalne: wiedza naukowa czy myślenie magiczne. W: M. Szyszkowska (red.), Zarys filozofii prawa (s. 277–283). Białystok: Temida 2.
Michalski, J. (2011). Sens życia a pedagogika. Impulsy myśli Viktora E. Frankla. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Petrażycki, L. (1925). O ideale społecznym i odrodzeniu prawa naturalnego. Warszawa: Skład Główny w Księgarni Leona Idzikowskiego.
Radbruch, G. (1938). Zarys filozofii prawa. Warszawa–Kraków: Księgarnia Powszechna.
Wojtyła, K. (1955–1957). Zagadnienie woli w analizie aktu etycznego. Roczniki Filozoficzne KUL, 5(1), 111–135.
Wojtyła, K. (1957). Myśli o małżeństwie. Znak, 7(42), 595–604.
Wojtyła, K. (1960). Miłość i odpowiedzialność. Studium etyczne. Lublin: TN KUL.
Wojtyła, K. (1965). Zagadnienie katolickiej etyki seksualnej. Refleksje i postulaty. Roczniki Filozoficzne KUL, 13(2), 5–25.
Wojtyła, K. (1969). Osoba i czyn. Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne.
Wojtyła, K. (1974a). O znaczeniu miłości oblubieńczej (Na marginesie dyskusji). Roczniki Filozoficzne KUL, 22(2), 162–174.
Wojtyła, K. (1974b). Rodzina jako „communio personarum”. Próba interpretacji teologicznej. Ateneum Kapłańskie, 66(83), 347–361.
Wojtyła, K. (1977). Il problema del costituirsi della cultura attraverso la „praxis” umana. Rivista di filosofia neo-scolastica, 69(3), 513–524.
Wojtyła, K. (1978). Subjectivity and the Irreducible in Man. W: A. T. Tymieniecka (red.), The Human Being in Action. Analecta Husserliana, t. 7 (s. 107–114). Dordrecht: Springer. https://doi.org/10.1007/978-94-009-9833-9_10.
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Stats
Number of views and downloads: 200
Number of citations: 0
