Wyzwolenie aktora, kolaże tekstowe i warstwy transhistoryczne. O teatrze Franka Castorfa

Abstrakt

Artykuł zbiera najważniejsze cechy reżyserskiej twórczości Franka Castorfa, które kształtowały się najpierw we wschodnioniemieckich teatrach, a w pełni realizowały się przez ponad dwadzieścia lat w inscenizacjach berlińskiego Volskbühne am Rosa-Luxemburg-Platz. Na metodę reżyserską Castorfa składają się: koncepcja aktora jako performera roli, strategie dekonstrukcji materiału litereckiego, nowoczesne koncepcje scenograficzne wykorzystujące media i konteksty popkulturowe, polityczność teatru. Autor tropi te cechy od najwcześniejszych realizacji, przez słynne, wielogodzinne inscenizacje Dostojewskiego, aż po najnowsze dzieło, Fausta