In Community, Alone, in Community: Towards an Understanding of Christian Faith for the Post-Enlightenment, Post-Evangelical, Post-1960s Revolution Generation

Abstrakt

We wspólnocie, samotnie, we wspólnocie: ku rozumieniu chrześcijańskiej wiary przez pokolenie postoświeceniowe, poewanglikalne, i po rewolucji lat 60-tych

Chrześcijańskie Credo wylicza główne prawdy chrześcijańskiej wiary, zapewniając jej uniwersalne wyznawanie wszystkim chrześcijanom. W tekście przedstawiono stanowisko autorki, perspektywę ujmowania wiary narodzonej w wąskiej chrześcijańskiej wspólnocie, przeniesionej przez izolację i samotność na brzeg nowej wspólnoty, mającą za cel osobową samoakceptację i zrozumienie. Doktryny są zwykle postrzegane jako fakty; czy istnieje jednak miejsce na światłocienie, na bardziej zniuansowane interpretacje? W teologii niektórzy „wtajemniczeni” rozwijali nowatorskie podejścia do chrześcijaństwa, podczas gdy tradycyjna kościelna teologia pozostaje zewnętrznym, upartym stanowiskiem braku kompromisu. Ci, którzy próbowali rozwijać bardziej egzystencjalne podejścia, byli często szkalowani i usuwani z Kościoła. Jednak czy istnieje trzecia droga? Taka, która zakłada nie teologiczny formalizm czy wściekły, emocjonalny bunt, ale stopniowe przebudzenie świadomości, że wszyscy wyrastamy z jednego typu wspólnoty ku innemu, a odpowiedzi leżą bardziej w wątpliwościach aniżeli w pewności. Artykuł analizuje wewnętrzne i zewnętrzne dialogi, które autorka prowadziła w okresie przechodzenia z granic małego Ewangelikalnego Kościoła, poprzez samotność, do niepewnych brzegów nowej, wielogłosowej wspólnoty. Rozpoczynając od analizy metodologii Fowlera, jako narzędzia ewaluacji religijnych narracji, autorka bada wielość głosów, które oddziaływały na jej wewnętrzną podróż. Przystanki na tej drodze wynikały z potrzeby: wsparcia i zachęty wobec młodych dorosłych „outsiderów”, umocnienia głosów „odszczepieńców”, akceptacji różnych form duchowej przyjaźni i wreszcie napotkania rozwijającej się wspólnoty, która zdolna jest pomieścić nowe głosy „gender”, wątpliwości i radykalne interpretacje. Ostatecznie przygląda się „A New Creed” i zastanawia się – słynnymi słowami T. S. Eliota – czy rzeczywiście „…pod koniec wszystkich naszych odkryć dotrzemy tam, skąd wyruszyliśmy i poznamy to miejsce po raz pierwszy”.