Klerykalizm jako istotna przyczyna reformy kanonicznego prawa karnego
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2024.017Słowa kluczowe
klerykalizm, Księga VI KPK/83, Pascite gregem Dei, nowelizacja kanonicznego prawa karnegoAbstrakt
Powszechnie uważa się, że główną przyczyną nowelizacji Księgi VI KPK/83 stały się nadużycia seksualne w Kościele. Przestępstwa contra sextum cum minore wynikają często z wykorzystywania wyskokiem pozycji społecznej, jaką w wielu krajach posiadają duchowni. Specyfika tych przestępstw wiąże się ze zjawiskiem klerykalizmu, którego sprzeczność z istotą Kościoła ukazuje w swoim nauczaniu papież Franciszek. Autor stawia tezę, że klerykalizm jest istotną przyczyną nowelizacji Księgi VI, przytaczając argumenty o charakterze teologicznym i prawnokanonicznym. Ukazuje również, że na mens legislatoris ustawodawcy reformującego kanoniczne prawo karne miało wpływ myślenie jednego z największych współczesnych teologów H. de Lubaca.
Bibliografia
Arrieta, Juan Ignacio. „L'influsso del cardinale Ratzinger nella revisione del sistema penale canonico.” La Civiltà Cattolica 161, nr 3851 (2010): 430-440.
Bernal, José. „Sentido y régimen jurídico de las penas expiatorias.” Ius Canonicum 38, nr 76 (1998): 595-615. https://doi.org/10.15581/016.38.15887.
Codex Iuris Canonici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus (25.01.1983). AAS 75 (1983). pars II: 1-317. Znowelizowana Księga VI: AAS 113 (2021): 537-555.
Codex Iuris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu digestus Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana, 1918.
De Lubac, Henri Méditation sur l’Eglise. Paris: Aubier, 1953.
De Lubac, Henri. Catholicisme. Les aspects sociaux du Dogme. Paris: Du Cerf, 1938.
Franciszek, Esortazione apostolica «Evangelii Gaudium», AAS 105 (2013): 1019-1113. (dostęp: 28.10.2023).
Franciszek. Constitutio Apostolica «Pascite gregem Dei» qua Liber VI Codicis Iuris Canonici reformatur (23.05.2021). AAS 113 (2021): 534-637.
Grocholewski, Zenon. „Specyfika prawa Kościoła katolickiego. Referat wygłoszony z okazji otrzymania tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, dnia 7 maja 2004.” Poznańskie Studia Teologiczne 17 (2004): 19-33.
Jan Paweł II. Ad Romanae Rotae Praelatos, auditores, officiales et advocatos anno iudiciali ineunte (18.01.1990), AAS 82 (1990): 872-877.
Klepka, Rafał. „Klerykalizm.” W Encyklopedia bezpieczeństwa, t. 5, red. Olga Wasiuta, Sergiusz Wasiuta, 370-375. Kraków: Wydawnictwo Libron, 2022.
Klostermann, Ferdinand. „Demokracja i hierarchia w Kościele: przemiany w kierowaniu Kościołem,” Collectanea Theologica 43, nr 2 (1973): 5-20.
Kongregacja Nauki Wiary, Normae de gravioribus delictis (21.05.2010). AAS 102 (2010): 419-434.
Kuśmierski, Stanisław. Opinia publiczna. Wprowadzenie do teorii. Warszawa: Wydawnictwa Wyższej Szkoły Ekonomicznej, 1997.
Mikalonis, Marco Jonas. “El poder humano en la interpretación de Rm 13, 1 de Santo Tomás de Aquino,” Scripta mediaevalia 10, nr 2 (2017): 57-82.
Otaduy, Javier. “Los medios interpretativos de la ley canónica (y su relación con las distintas doctrinas de la interpretación).” Ius Canonicum 35, nr 70 (2018): 447-500, https://doi.org/10.15581/016.35.17197.
Renken, John A. The Penal Law of the Roman Catholic Church. Commentary on Canons 1311-1399 and 1717-1731 and Other Sources of Penal Law. Ottawa: Saint Paul University 2015.
Schärtl, Thomas. „Amerikanischer Albtraum. Die perfide Interpretation des Missbrauchs,” Stimmen der Zeit 143, nr 11 (2018): 753-768.
Sobór Watykański II. Constitutio dogmatica de Ecclesia «Lumen gentium» (21.11.1964). AAS 57 (1965): 5-67.
Staniszewski, Robert. „Opinia publiczna – teoretyczny sens i zakres pojęcia.” Studia Politologiczne 25 (2012): 108-124.
Zajączkowska, Beata. „Papież we włoskiej telewizji: ideologia nie może odbierać miejsca Ewangelii,” https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2022-02/papiez-we-wloskiej-telewizji.html (dostęp: 27.10.2023).
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Adam Jaszcz
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 22
Liczba cytowań: 0
