Hagioterapia jako sposób uzdrawiania zranień osobowych

Abstract

Samo sformułowanie tytułu artykułu i postawienie problemu badawczego wynikają z interdyscyplinarnych zainteresowań badawczych z dziedziny teologii duchowości i psychologii oraz podjętej praktyki już od lat studenckich, kiedy autor zauważył niewystarczalność metod psychologicznych w uzdrawianiu i leczeniu zranień osobowych. Próbując odkryć przyczynę owej niewystarczalności, autor zauważył, że jednak główne nurty współczesnej psychoterapii przejawiają duże zainteresowanie duchowością, choć – trzeba przyznać – niekoniecznie w wymiarze chrześcijańskim. Artykuł ma strukturę panoramiczną i otwartą i ze względu na ograniczoną objętość tekstu dotyka tylko w sposób skrótowy powyższego zagadnienia. Podjęty problem autor próbuje nakreślić w sposób syntetyczny, oparty na fachowej literaturze, nie dając gotowych rozwiązań, lecz wskazując propozycje wyjścia z sytuacji kryzysowej.

            Artykuł składa się z 13 punktów. W punkcie pierwszym autor syntetycznie wyjaśnia terminy, którymi posługuje się w artykule. Kolejny punkt, głównie oparty na wiedzy współczesnej psychologii, przedstawia rozumienie zaburzeń osobowościowych. Następne zagadnienie przedstawia rodzaje zaburzeń osobowościowych, aby w punkcie czwartym podać przyczyny tychże zaburzeń. Ponieważ artykuł uwzględnia również zaburzenia osobowości na poziomie duchowym, więc w punkcie piątym autor omawia zaburzenia osobowości, które są znane z lektury Pisma Świętego. W punkcie szóstym zamieszczony wykres przedstawia sfery uzdrowień. W następnym punkcie są wyliczone czynniki wspomagające leczenie zaburzeń osobowych. W kolejnych punktach artykułu wskazano najpierw na etapy procesu uzdrowienia, a potem na warunki uzdrawiania oraz na istotę uzdrawiania duszy. Końcowe punkty wyjaśniają, na czym polega proces zarówno uzdrawiania i wyleczenia, jak i uzdrawiania i przebaczenia. W punkcie zaś ostatnim zasygnalizowano temat istoty przebaczenia i istoty pojednania.