Należyta staranność i dobra wiara w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych

Abstrakt

Artykuł przedstawia problem należytej staranności oraz dobrej wiary w podatku od towarów i usług (podatku od wartości dodanej w przepisach unijnych) na podstawie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a za nim polskie sądy administracyjne wskazały, że zarówno należyta staranność, jak i dobra wiara stanowią podstawę do odliczenia podatku należnego w podatku od towarów i usług. W wielu orzeczeniach wskazano, że nie można odmówić prawa do odliczenia podatnikowi, który spełnienia wszystkie przesłanki do odliczenia podatku, w tym dochował należytej staranności i dobrej wiary, by móc skorzystać z prawa do odliczenia. Dobra wiara oznacza w uproszczeniu, iż podatnik działa jako podatnik uczciwy i rzetelny. Natomiast należyta staranność oznacza dochowa nie rzetelności przedsiębiorcy w obrocie gospodarczym i nieuwikłanie się w oszustwa podatkowe. Artykuł przedstawia jedynie zwalczanie oszust podatkowych i nie skupia się na samym mechanizmie karuzel podatkowych.