O porozumiewaniu i uczeniu się od siebie pokoleń rodzinnych – ujęcie socjolingwistyczne

Abstract

W artykule podejmowany jest problem komunikacji między generacjami w rodzinie. Tradycja pedagogiczna traktuje dzieci jako tych którzy nie wiedzą, a dorosłych jako wszystko wiedzących. Tymczasem współcześnie wyraźnie widać, że świat dziecka jest inny od świata dorosłych. Dlatego starsi muszą zaakceptować fakt, że ich wiedza i doświadczenie nie muszą być akceptowane przez młodsze pokolenia. Rodzice winni uczyć dzieci raczej tego jak się uczyć, a nie czego się uczyć. Nowa wiedza powstaje w akcie negocjacji między starszymi a młodymi. Konflikty, ale i współpraca oraz wspólnotowe uczenie się znajdują swoje odzwierciedlenie w języku. W tym sensie język ułatwia, ale może też tworzyć bariery w komunikacji. Autor rozpoznaje spotykane bariery i możliwości dialogu w rodzinie.