Konferencje organizatorów edukacji dorosłych w Polsce lat międzywojennych
(opracowanie w stulecie wydania „Oświaty Pozaszkolnej” – pierwszego ogólnopolskiego pisma poświęconego teorii i praktyce kształcenia dorosłych)
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2021.011Schlagworte
instruktor oświatowy, działacz społeczny, koordynacja i integracja oświaty, konferencja oświatowa, oświata pozaszkolna (dorosłych)Abstract
W strukturze Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego odrodzonego w 1918 r. państwa polskiego stworzono w 1919 r. Wydział Oświaty Pozaszkolnej. Był on centralnym organem koordynującym w kraju oświatę dorosłych rozproszoną po różnych jego regionach. Strategią tej koordynacji stały się ogólnopolskie konferencje oświaty dorosłych. W latach 1920–1930 Wydział zorganizował ich czternaście. Każdą na inny temat, np. nauka w szkołach dla dorosłych, uniwersytety ludowe, czytelnictwo, działalność domów społecznych i ludowych, wychowanie poprzez kulturę (chóry i teatry) oraz in. Gromadziły one wytrawnych działaczy kulturalno-oświatowych z całego kraju. Ich organizowanie sprzyjało integracji systemu kształcenia dorosłych oraz wyraźnie wpłynęło na poprawę jej jakości.
W drugiej połowie dwudziestolecia międzywojennego (tj. w latach 30. XX w.) Wydział Oświaty Pozaszkolnej MWRiOP zrezygnował z organizowania tych konferencji. Ich miejsce zajęły konferencje poświęcone dokształcaniu i doskonaleniu zawodowemu etatowych instruktorów oświaty dorosłych zatrudnionych w kuratoriach okręgów szkolnych i inspektoratach szkolnych w powiatach. Ta zmiana to niewątpliwie posiew dokonującej się wtedy profesjonalizacji i etatyzacji, a także zmiany pokoleniowej kadr zatrudnionych w zarządzaniu systemem kształcenia dorosłych.
Literaturhinweise
Aleksander T. (2018), Odbudowa systemu oświaty w Polsce Niepodległej, [w:] R. Kowalczyk (red.), Polska po latach niewoli, Społeczne Stowarzyszenie Prasoznawcze „Stopka”, Łomża, s. 173–205.
Breitkopf E. (1986), Polska Oświata Pozaszkolna 1924–1934, „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, nr 4, s. 496–507.
Korniłowicz K. (red.) (1930), Zagadnienia oświaty dorosłych. Dwie konferencje, Wydawnictwo Federacji Oświatowej Organizacji Społecznych, Warszawa.
„Kultura wsi”. Biuletyn XIII konferencji oświatowej poświęconej zagadnieniom kultury wiejskiej w Polsce (Łowicz, 10–11–12 stycznia 1930, Ministerstwo WRiOP, Warszawa 1930.
Mauersberg S. (1972), Wybrane zagadnienia z dziejów oświaty dorosłych, Państwowe Zaoczne Studium Oświaty i Kultury Dorosłych, Warszawa.
Półturzycki J. (1989), Kształtowanie się systemu oświaty dorosłych w niepodległej Polsce, SOP, Warszawa.
„Pracownik Oświatowy”. Biuletyn XIV konferencji oświatowej poświęconej sprawie kształcenia pracowników oświaty dorosłych (Krzemieniec, 22–25 maja 1930 r.), Ministerstwo WRiOP, Warszawa 1930.
Stopińska-Pająk A. (1994), Andragogika w Drugiej Rzeczypospolitej: warunki rozwoju, problematyka, koncepcje, Wydawnictwo UŚ, Katowice.
Stopińska-Pająk A. (1988), Działalność Instytutu Oświaty Dorosłych w II Rzeczypospolitej, „Oświata Dorosłych”, nr 6, s. 360–365.
Sutyła J. (1982), Miejsce kształcenia dorosłych w systemie oświatowym II Rzeczypospolitej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Wojciechowski K. (red.) (1984), Z dziejów oświaty dorosłych, WSiP, Warszawa
Downloads
Veröffentlicht
Zitationsvorschlag
Ausgabe
Rubrik
Lizenz
Copyright (c) 2021 Rocznik Andragogiczny
![Creative-Commons-Lizenz](http://i.creativecommons.org/l/by-nd/4.0/88x31.png)
Dieses Werk steht unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung - Keine Bearbeitungen 4.0 International.
Stats
Number of views and downloads: 803
Number of citations: 0