Poziom akceptacji choroby w stwardnieniu rozsianym

Abstrakt

Wstęp. Akceptacja choroby przewlekłej zależy od predyspozycji osobowościowych chorego i cech choroby, tj. rodzaj i nasilenie objawów, jej następstwa w perspektywie funkcjonowania fizycznego i psychospołecznego, możliwości leczenia. Szczególnie trudna wydaje się akceptacja takiej choroby, jaką jest stwardnienie rozsiane, której początek dotyczy najczęściej ludzi młodych, zmuszonych do tego, by przewartościować swoje życie i zmodyfikować plany na przyszłość tak, by autoportret własny nie stał się źródłem frustracji czy poczucia niższej wartości.
Cel. Celem przeprowadzonych badań była ocena akceptacji choroby oraz analiza związku takiej akceptacji ze stanem funkcjonalnym chorych i samooceną depresji.
Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 38 pacjentów Kliniki Neurologii w Krakowie, którzy otrzymali diagnozę stwardnienia rozsianego. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i analizy dokumentacji. Uczestnicy badań zostali poproszeni o kompletowanie takich narzędzi badawczych, jak: Skala Becka, Skala Katza, inwentarz danych socjodemograficznych i skala Akceptacji Choroby (AIS). Analiza obejmowała ich historie choroby oraz indywidualne karty zleceń lekarskich. Otrzymane wyniki poddano obliczeniom statystycznym.
Wyniki. Wynik skali AIS znacznej liczby ankietowanych, bo 13 osób (34,2%) został zakwalifikowany do najwyższego przedziału punktowego, czyli mieścił się między 32 a 40 punktów. Nieco ponad 1/4 badanej grupy (10 osób, tj. 26,3%) uzyskała wynik w przedziale między 23 a 31 punktów. Najmniej liczna grupa respondentów osiągnęła najniższy wynik, bo zakwalifikowany do przedziału 5–13 punktów (6 osób, tj. 15,8%). Średni wynik skali AIS dla całej badanej populacji wynosił 25,08 punkta. Pomiędzy akceptacją choroby, a obecnością i nasileniem depresji wśród badanych istnieje ujemna korelacja (r=-0,29), jednak nie jest ona istotna statystycznie (p=0,08). Wartość współczynnika korelacji wyników Skali AIS i Katza (r=0,15) również nie jest istotna statystycznie (p=0,37).
Wnioski. Akceptacja choroby w badanej grupie osób jest przeciętna i podobna do tej spotykanej w innych chorobach somatycznych o przewlekłym przebiegu. Wydaje się, że lepszy stan emocjonalny sprzyja większej akceptacji choroby. (PNN 2015;4(1):19–23)