Zastosowanie modelu adaptacyjnego Callisty Roy w opiece nad chorym ze stwardnieniem rozsianym – opis przypadku

Abstrakt

Wstęp. Stwardnienie rozsiane (Sclerosis Multiplex — SM) jest przewlekłą chorobą centralnego układu nerwowego, która charakteryzuje się stanem zapalnym i utratą osłonki mielinowej wokół aksonu. W wyniku rozsianego procesu demielinizacyjnego u pacjentów chorujących na SM obserwuje się wiele różnorodnych objawów prowadzących do zmian w funkcjonowaniu zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychospołecznym. Umiejętne przygotowanie
pacjenta do znalezienia optymalnego sposobu radzenia sobie z chorobą, a także zachowania samodzielności i radości życia jest niezbędnym elementem procesu terapeutycznego chorych na SM.
Cel. Próba zastosowania modelu adaptacyjnego Callisty Roy w opiece nad pacjentką chorującą na stwardnienie rozsiane, czyli:
— wykazanie przydatności holistycznego modelu adaptacyjnego Callisty Roy w opiece nad przewlekle chorym,
— przygotowanie pacjenta do radzenia sobie z problemami wynikającymi z choroby w oparciu o proces pielęgnowania opracowany zgodnie z założeniami modelu C. Roy.
Opis przypadku. Studium przypadku 69-letniej pacjentki ze stwardnieniem rozsianym zostało opracowane na podstawie analizy dokumentacji medycznej (kart informacyjnych ze szpitali), przeprowadzonego wywiadu z pacjentką oraz bezpośredniej obserwacji.
Dyskusja. Model pielęgnowania oparty na teorii Callisty Roy okazał się bardzo przydatny w procesie pielęgnowania przewlekle chorego z SM, ponieważ zagwarantował pacjentce zaspokojenie jej potrzeb bio-psycho-społecznych, ale
także dał możliwość nabycia umiejętności radzenia sobie z problemami wynikającymi z choroby.
Wnioski. Proces pielęgnowania oparty na teorii Callisty Roy wymaga od pielęgniarki rozpatrywania pacjenta i jego problemów w sposób zindywidualizowany i całościowy. Struktura modelu zapewnia kompleksowe świadczenie usług pielęgniarskich i gwarantuje ciągły kontakt z pacjentem. Jest to szczególnie ważne w dobie technicyzacji we współczesnej medycynie.
(PNN 2015;4(3):121–129)