Problemy pielęgnacyjne u pacjenta z zespołem ALS — studium przypadku

Abstrakt

Wstęp. Choroba neuronu ruchowego Stwardnienie zanikowe boczne (ALS), obejmuje zaburzenia o powoli postępującym przebiegu, będącym następstwem patologii obejmujących neurony kory mózgowej, pnia mózgu i rdzenia kręgowego. Ten ciężki przebieg związany jest z uszkodzeniem określonych funkcji mózgu, odpowiadających za kontrolowanie
istotnych czynności życiowych. ALS jest chorobą nieuleczalną, zaliczaną do schorzeń neurodegeneracyjnych. Ze względu na postępujący charakter choroby, pielęgniarka pełni istotną rolę w pielęgnacji pacjenta —
od etapu diagnozy, aż po opiekę paliatywną. Celem pracy jest przedstawienie problemów pielęgnacyjnych i zadań podejmowanych przez pielęgniarkę w procesie pielęgnowania pacjenta z zespołem ALS.
Opis przypadku. Mężczyzna lat 42 przyjęty do kliniki Rehabilitacji Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku z powodu masywnego niedowładu kończyn dolnych oraz niedowładu kończyn górnych, bardziej nasilonego po stronie lewej. Na podstawie obrazu klinicznego wysunięto podejrzenie ALS.
Dyskusja. Przedstawiony zespół ALS z nieprawidłowościami laboratoryjnymi o niepewnym znaczeniu (zespół ALS-LAUS), występujący u pacjenta charakteryzował niezwykle szybki postępujący przebieg.
Wnioski. Potwierdzeniem istotnej roli jaką pełni pielęgniarka w opiece nad pacjentem z ALS, są wnioski sformułowane w przedstawionym opisie przypadku:
1) U chorego stwierdzono ograniczenie sprawności fizycznej, trudności w porozumiewaniu się, duże ryzyko wystąpienia odleżyn i powikłań związanych z unieruchomieniem.
2) Z powodu znacz nie ograniczonej wydolności samoobsługowej pacjent wymagał całościowej opieki pielęgniarskiej z zakresie czynności dnia codziennego.
3) Chory po zakończonej hospitalizacji wymagał zapewnienia ciągłości kompleksowej opieki ze strony rodziny oraz instytucji wspierających związanych z prowadzeniem respiratoterapii domowej.
(PNN 2015;4(4):170–177)