Wpływ opieki nad upośledzonym dzieckiem na funkcjonowanie rodziny
DOI:
https://doi.org/10.15225/PNN.2015.4.4.3Słowa kluczowe
funkcjonowanie rodziny, radzenie sobie, reaktywne strategie zachowaniaAbstrakt
Wstęp. Narodziny dziecka z upośledzeniem jest zawsze testem na trwałość i spójność więzi rodzinnych. Jak zostało napisane w Matějček, narodziny upośledzonego dziecka mogą zarówno zrujnować jak i wzmocnić rodzinę. Ta sytuacja ma znaczny wpływ na spójność więzi rodzinnych, szczególnie gdy niepełnosprawne dziecko pojawia się w rodzinie w czasie jej przejścia przez różne fazy rozwojowe.
Cel. Celem badania było zdeterminowanie wyboru strategii radzenia sobie z zaistniałą sytuacją oraz analiza ich różnic w odniesieniu do kobiet i mężczyzn sprawujących opiekę nad upośledzonym dzieckiem.
Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone na grupie matek i ojców którzy sprawują opiekę nad upośledzonym dzieckiem. Dane zostały zgromadzone dzięki wykorzystaniu COPE — kwestionariusza radzenia sobie ze stresem, który identyfikuje reaktywne strategie koncentrujące się na problemie.
Wyniki. Analiza zgromadzonych danych pokazała, że ojcowie radzą sobie z ciężarem opieki nad upośledzonym dzieckiem, wykorzystując przy tym więcej strategii skoncentrowanych na problemie. Z kolei u matek przeważają emocje związane z koncentracją na opinii publicznej, pozytywnej reinterpretacji, akceptacji, wyrażaniu emocji oraz behawioralnym i mentalnym oderwaniu od problemu.
Wnioski. Determinacja wskaźników ryzyka jest pierwszym krokiem dla oceny rodziny. Metody oceny identyfikujące wskaźnik ryzyka w rodzinie dają możliwość określenia potrzeb i określają właściwy program wsparcia dla rodziny. (PNN 2015;4(4):158–161)
Bibliografia
Matějček Z. Dítě a rodina v psychologickém poradenství. Praha 1992.
Pešová I., Šamalík M. Poradenská psychologie pro děti a mládež. Praha 2006.
Mood D. Coping strategies and quality of life in women with advanced breast cancer and their family caregivers. Psychology and Health. 2004;19(2):139–155.
Carver Ch.S., Scheier M.F., Weintraub J.K. Assessing coping strategies: atheoretically based approach. Journal of Personality and Social Psychology. 1989;56(2):267–283.
Ficková E. Multidimenzionálny dotazník copingových stratégií. In Praktická Inteligencia II. Vybrané metodiky. Bratislava 1992.
Vančura J. Psychologické zisky a ztráty rodičů dětí s mentálním postižením. In dizertační práce. Masarykova universita fakulta sociálních studií. [online]. Retrieved 2006, from http://is.muni.cz/th/19268/fss_d/
Tedeschi R.G., Calhoun L.G. The posttraumatic growth: concept foundation and empirical evidence. Psychological Inquiry. 2004;15:1–18.
Hastings R.P., Taunt H.M. Positive perceptions in families of children with developmental disabilities. American Journal on Mental Retardation. 2002;107(2):116–127.
Kebza V. Psychosociální determinanty zdraví. Praha 2005.
Lazarus R.S. Toward better research on stress and coping. American Psychologist. 2000;55(6):665–673.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 149
Liczba cytowań: 0