Współczesna szkoła katolicka placówką kształtowania społecznie dojrzałej osobowości dzieci i młodzieży

Abstrakt

Artykuł rozpatruje współczesną szkołę katolicką jako jedną z instytucji oświatowych kształtujących społecznie dojrzałą osobowość dzieci i młodzieży. Autorka ukazuje placówkę katolicką jako miejsce, w którym z założenia podstawę jej działania stanowi integralne wychowanie, a zatem również jako środowisko kształtowania wśród młodych postawy służby społeczeństwu, działania na rzecz dobra wspólnego oraz formowania postaw patriotycznych, więzi i przynależności do własnego narodu, a także zdrowej „otwartości” wobec innych narodów. Fundamentem tych działań wydaje się być głównie oparcie systemu pedagogicznego tych placówek na wychowaniu dzieci i młodzieży ku wartościom, w tym także wartościom społecznym, wchodzącym w zakres wychowania obywatelskiego – między innymi wartościom wolności, sprawiedliwości, odpowiedzialności, szacunku, braterstwa. Młodzi jako przyszli obywatele, tak przygotowani do uczestnictwa w społecznym, politycznym, gospodarczym i kulturalnym życiu kraju i świata, mogą stać się podstawą budowania zdrowych i mocnych zasad moralnych w społeczeństwie. Przewodnim elementem rozważań jest nieustanne stawianie pytania: Czy udokumentowane założenia wychowawcze (w statutach, programach wychowawczych, planach pracy), stanowiące bazę funkcjonowania szkół katolickich w Polsce, są rzeczywiście wprowadzane w życie, a w konsekwencji, czy owe placówki pozytywnie oddziałują na rzeczywistość społeczną, kształtując społecznie dojrzałą osobowość młodego człowieka?