Monitoring elementów wpisanych na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Założenia
DOI:
https://doi.org/10.12775/lud104.2020.01Parole chiave
niematerialne dziedzictwo kulturowe, Konwencja UNESCO 2003, depozytariusze dziedzictwa niematerialnego, krajowa lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego, monitoring dziedzictwaAbstract
Artykuł jest próbą zarysowania problemów dotyczących monitoringu zjawisk wpisanych w Polsce na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Z założenia monitoring ma odbywać się co 5 lat i być prowadzony przez Narodowy Instytut Dziedzictwa. Autorka zgłasza szereg pytań, skupia się jednak na odpowiedzi na cztery: cele i efekty monitoringu; przedmiot monitoringu; zasady nadrzędne, jakimi należy się kierować, opracowując wytyczne do monitoringu; jak monitoring może przełożyć się na wzmożenie działań ochronnych. Proces monitoringu rozumie zarazem jako jeden z etapów organizowanego i realizowanego w Polsce procesu strategicznego zarządzania przejawami niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Najdonioślejszym i nadrzędnym jego celem może stać się wpływanie na depozytariuszy i zachęcanie ich do bardziej efektywnych, świadomych i kompleksowych działań służących wzmocnieniu żywotności zjawiska dziedzictwa niematerialnego.
Riferimenti bibliografici
Babbie, E. (2008). Podstawy badań społecznych (tłum. W. Betkiewicz i in.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dragičević-Šešić, M., Stojković B. (2010). Kultura: zarządzanie, animacja, marketing (przekł. J. Ambroziak), Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
Dubisz, S. (red.). (2006). Uniwersalny słownik języka polskiego, t. K-Ó, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Gutowska, K., Kobyliński, Z. (2011). Zarządzanie dziedzictwem kulturowym – nowa dziedzina nauczania akademickiego i badań naukowych. Mazowsze. Studia Regionalne, 6, 51-72.
Janikowski, R. (2009). Kultura osią zrównoważonego rozwoju. W: R. Janikowski, K. Krzysztofek (red.), Kultura a zrównoważony rozwój. Środowisko, ład przestrzenny, dziedzictwo, , s. 17-38, Warszawa: Polski Komitet do spraw UNESCO.
Jasiewicz, Z. (2003). Przedmiot i funkcje Konwencji o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Spojrzenie etnologa. W: J. Adamowski, K. Smyk (red.), Niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i jego ochrona, t. 1, Niematerialne dziedzictwo kulturowe. Źródła – wartości – ochrona, s. 51-63, Lublin–Warszawa: Wyd. UMCS, Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Piotrowska, K. Lipska, D. (red). (2015). Zarządzanie światowym dziedzictwem kulturowym, Warszawa: Narodowy Instytut Dziedzictwa, [online:] http://www.nid.pl/pl/Wydawnictwa/inne%20wydawnictwa/Managing%20Cultural%20WH_PL%20(3).pdf (dostęp: 14.02.2020).
Ratajski, S. (2013). Koncepcja ochrony dziedzictwa niematerialnego w Konwencji UNESCO. [w:] W: J. Adamowski, K. Smyk (red.), Niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i jego ochrona, t. 1, Niematerialne dziedzictwo kulturowe. Źródła – wartości – ochrona, s. 21-33, Lublin–Warszawa: Wyd. UMCS, Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Ratajski, S. (2015). Zagrożenia dziedzictwa niematerialnego według Konwencji UNESO z 2003 roku. W: J. Adamowski, K. Smyk (red.), Niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i jego ochrona, t. II, Niematerialne dziedzictwo kulturowe: zakresy – identyfikacja – zagrożenia, s. 15-26, Lublin–Warszawa: Wyd. UMCS, Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Skaldawski, B. (2013). Krajowy Program Ochrony Dziedzictwa Niematerialnego – propozycja wdrożenia. W: J. Adamowski, K. Smyk (red.), Niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i jego ochrona, t. 1, Niematerialne dziedzictwo kulturowe. Źródła – wartości – ochrona, s. 111-121, Lublin–Warszawa: Wyd. UMCS, Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Słownik języka polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/slowniki/monitoring.html (dostęp: 14.02.2020).
Varbanowa, L. (2015). Zarządzanie strategiczne w kulturze (przekł. T. Piwowarczyk), Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
Zalasińska, K. (2014a). Wdrożenie prawodawstwa UNESCO do polskiego porządku prawnego – wybrane zagadnienia. W: A. Rottermund (red.), Dlaczego i jak w nowoczesny sposób chronić dziedzictwo kulturowe. Materiały pokonferencyjne, s. 175-196, Warszawa: Polski Komitet do spraw UNESCO.
Zalasińska, K. (2014b). Zalecenia dotyczące wdrożenia prawodawstwa UNESCO do polskiego porządku prawnego. W: A. Rottermund (red.), Dlaczego i jak w nowoczesny sposób chronić dziedzictwo kulturowe. Materiały pokonferencyjne, s. 221-306, Warszawa: Polski Komitet do spraw UNESCO.
Downloads
Pubblicato
Come citare
Fascicolo
Sezione
Licenza
1. Autorzy udzielają wydawcy (Polskiemu Towarzystwu Ludoznawczemu) licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu w następujących polach eksploatacji:
- utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
- reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (ebook, audiobook);
- wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
- wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera;
- rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY - ND 4.0).
2. Autorzy udzielają wydawcy licencji nieodpłatnie.
3. Korzystanie przez wydawcę z utworu na ww. polach nie jest ograniczone czasowo, ilościowo i terytorialnie.
Stats
Number of views and downloads: 614
Number of citations: 0
