Etnograficzne „studia wschodnie” jako praktyka orientalizacji

Sažetak

Celem artykułu jest spojrzenie na wybrane aspekty praktyki naukowej w Polsce po 1989 roku w obrębie tzw. studiów wschodnich. W tekście odnoszę się do własnych doświadczeń badawczych, ale także przykładów instytucjonalnych oraz projektów popularyzatorskich w obszarze badań „wschodnich”. Poddając krytycznemu namysłowi własną postawę prowadzącego zajęcia w Litwie i Ukrainie w ostatniej dekadzie XX w., a także niektóre rozwiązania instytucjonalne, zastanawiam się, na ile stosowana była/jest praktyka orientalizująca. Podaję konkretne przykłady, przedstawiam inspiracje teoretyczne oraz wybrane aspekty historyczne. Artykuł nie ma celu całościowego krytycznego omówienia „studiów wschodnich”, koncentruje się jedynie na wybranych aspektach, które mogą być odczytane jako orientalizujące.