Heterotopiczny charakter miasta w opowiadaniu Eileen Chang „Czerwona róża, biała róża”

Abstrakt

Twórczość Eileen Chang zawiera przede wszystkim dogłębne obserwacje szczegółów miejskiego życia w obliczu upadku starego porządku i zniszczeń przez wojenne katastrofy w Chinach lat 30. i 40. XX wieku. Jej proza często ukazuje rozdarcie między pozostałościami tradycji chińskiej arystokracji a wpływami zachodnich państw kolonialnych. Poczucie zawieszenia, niepewności przekłada się w utworach Chang na zaburzenie jednorodności przestrzeni. W artykule Inne przestrzenie Michel Foucault twierdził, że „żyjemy w sieci relacji, wyznaczających miejsca (emplacements) wzajemnie do siebie nieredukowalne i absolutnie nie dające się jedne na drugie nakładać”. Tak oto Szanghaj, Paryż i Edynburg opisane w opowiadaniu Czerwona róża, biała róża jawią się jako ukonstytuowane przez gmatwaninę szczegółów zbiory idei i skojarzeń, istniejące w umysłach postaci jedynie w odniesieniu do siebie nawzajem, na zasadzie kontrastów lub analogii. Protagonista opowiadania może funkcjonować wyłącznie na pograniczu różnych miejsc, szukając w nich na przemian ucieczki od ograniczających go tradycyjnych zasad moralności wyniesionych z rodzinnego Szanghaju i przestrzeni do realizacji tych zasad, starając się utrzymać niepewną równowagę.