Kształcenie osób skazanych w szkołach i placówkach poza instytucją penitencjarną. Ujęcie ilościowe

Sažetak

CEL NAUKOWY:

Celem artykułu jest analiza liczby osadzonych, którzy po 1997 roku uczęszczali do szkół i innych placówek kształcenia na wolności w kontekście ogólnej liczby osadzonych słuchaczy i osadzonych uczestników kursów.

PROBLEM i METODY BADAWCZE:

Pierwszy problem badawczy dotyczył określenia ogólnej liczby osadzonych – słuchaczy szkół. Formułując drugi problem zamierzano ustalić, jaki udział w ogólnej liczbie słuchaczy mieli ci, którzy uczęszczali do szkół na wolności. Podobny schemat miały dwa kolejne problemy a odnoszące się do liczby osadzonych uczestniczących w kursach. Piąty z problemów badawczych dotyczył liczby osadzonych, którzy kształcąc się korzystali z przepustek w celu konsultacji lub zdania egzaminów. Badanie przeprowadzono z zastosowaniem metody analizy danych zastanych. Danymi były natomiast: a) opracowane przez Służbę Więzienną analizy wyników dydaktyczno-resocjalizacyjnych uzyskanych przez szkoły funkcjonujące w zakładach karnych i aresztach śledczych za lata szkolne od 1999/2000 do 2022/2023; b) opracowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz Służbę Więzienną informacje o wykonywaniu kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania, począwszy od 1999 roku.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ:

W kilku ostatnich latach osób osadzonych, które uczestniczyły w formalnym kształceniu na wolności, było zdecydowanie mniej, niż wcześniej i mniejszy był ich udział w ogólnej liczbie osadzonych słuchaczy czy uczestników kursów. Spostrzeżenie dotyczy zwłaszcza słuchaczy szkół systemu oświaty poza jednostkami penitencjarnymi i studiujących. 

WNIOSKI, REKOMENDACJE I APLIKACYJNE ZNACZENIE WPŁYWU BADAŃ:

Ze względu na wskazane w artykule unikatowe walory kształcenia osób osadzonych na wolności warto to rozwiązanie propagować. Jednak należy tworzyć warunki dla jego wdrażania, głównie przygotowując społeczeństwo w toku edukacji do zrozumienia potrzeb osób niedostosowanych.