Wprowadzenie

Résumé

Gdybym po lekturze oddawanego właśnie w ręce Czytelniczek i Czytelników numeru „Edukacji Dorosłych” została postawiona przed zadaniem opisania współczesnego świata w kilku najbardziej sugestywnych określeniach, to w szkicu tym nie mogłoby zabraknąć takich określeń jak wielokulturowość, wielopokoleniowość, wieloznaczność i wieloaspektowość. Nie sposób nie zauważyć, że problematyka podjęta w prezentowanym tomie „Edukacji Dorosłych” niczym lustro odzwierciedla palące problemy, ale i wyzwania oraz nadzieje współczesności przez pryzmat edukacji dorosłych właśnie. A współczesność jawi się nam w tym odbiciu jak wielobarwny kolaż doświadczeń biograficznych bądź wielowarstwowy patchwork utkany z coraz większej ilości pytań i wątpliwości. Przejmująco aktualne w tym kontekście stają się słowa Olgi Tokarczuk wygłoszone już cztery lata temu podczas przemowy noblowskiej: Świat jest tkaniną, którą przędziemy codziennie na wielkich krosnach informacji, dyskusji, filmów, książek, plotek, anegdot. Dziś zasięg pracy tych krosien jest ogromny – za sprawą Internetu prawie każdy może brać udział w tym procesie, odpowiedzialnie i nieodpowiedzialnie, z miłością i nienawiścią, ku dobru i ku złu, dla życia i dla śmierci. Kiedy zmienia się ta opowieść – zmienia się świat. W tym sensie świat jest stworzony ze słów. To, jak myślimy o świecie i – co chyba ważniejsze – jak o nim opowiadamy, ma więc olbrzymie znaczenie. Coś, co się wydarza, a nie zostaje opowiedziane, przestaje istnieć i umiera.

To właśnie dzięki Autorkom i Autorom tekstów zawartych w prezentowanym tomie „Edukacji Dorosłych” mamy okazję „usłyszeć” głosy na temat problemów, wyzwań i nadziei współczesności, które opowiedziane są w sposób kompetentny i merytoryczny, a jednocześnie zapraszający do dalszej dyskusji. Zatem dzięki przestrzeni, jaką daje „Edukacja Dorosłych”, mamy okazję doświadczyć życiodajności języka, a co za tym idzie – możemy „zmieniać świat”.