Nieformalna edukacja dorosłych dla dobra dziecka na przykładzie społeczności poznańskich „Łejerów” .

Abstract

Celem niniejszego opracowania jest ukazanie wybranych problemów nieformalnej edukacji dorosłych na przykładzie istniejącej już niemalże 50 lat poznańskiej pedagogiki „łejerskiej” skoncentrowanej na potrzebach dziecka. Za edukację nieformalną dorosłych przyjmuje się proces uczenia się osób dorosłych dokonujący się przede wszystkim w sposób nieformalny i przebiegający w naturalnych warunkach ich codziennej aktywności. Wśród technik badawczych zastosowanych w procesie odpowiedzi na pytanie badawcze: „Jak przebiega nieformalna edukacja dorosłych w aspekcie uwrażliwienia ich na potrzeby dziecka (na przykładzie „łejerskiej” pedagogiki i „łejerskiej” społeczności)?”, zastosowano analizę źródeł zastanych (opracowań, komunikatów prasowych, materiałów prywatnych Jerzego Hamerskiego oraz stron internetowych powiązanych z „Łejerami”) i źródeł wywołanych, w tym wywiadów realizowanych w roku szkolnym 2023/ 2024 przez autorkę z Jerzym Hamerskim – założycielem „Łejerów”. Zastosowano ponadto obserwację uczestniczącą – autorka w roku szkolnym 2023/2024 brała udział w wydarzeniach społeczności Szkoły Podstawowej nr 83 w Poznaniu. Badania umiejscowione zostały w paradygmacie badań jakościowych. Pedagodzy „łejerscy” od początku swojej działalności wpisują się w koncepcję „nowego dziecka” akcentując na każdym kroku postulat poznawania dzieciństwa i dziecka poprzez zrozumienie dziecięcej percepcji świata. Celem pedagogów „łejerskich” jest więc nie tylko upowszechnianie konstruktu „nowego dziecka”, ale i edukacja dorosłych osób w zakresie potrzeb, możliwości i problemów nurtujących młodych ludzi.