Teologia i Człowiek
E-mail do autora 
Dzień święty chrześcijan
DOI: http://dx.doi.org/10.12775/TiCz.2020.020
Abstrakt
Niedziela według Jana Pawła II stanowi „samo centrum tajemnicy czasu”, jest „streszczeniem całej chrześcijańskiej wiary”. Stanowi zarazem szczególną manifestację przynależności do Kościoła, a także ma swoje wyjątkowe znaczenie w kulturze i kalendarzu światowym (z wyjątkiem niektórych kalendarzy wyznaniowych).
Artykuł prezentuje niedzielę jako mikrokosmos zbawienia, jej sens religijny, czyli jej teologię, analizując zgodnie ze schematem Listu Apostolskiego Jana Pawła II Dies Domini z dnia 11 maja 1998 roku. Kolejno zatem rozpoznajemy niedzielę jako dzień Stwórcy („szabat chrześcijański”), jako dzień Chrystusa (dzień zmartwychwstania Pańskiego), jako dzień Kościoła (centrum życia Kościoła), jako dzień człowieka (dzień radości, odpoczynku, wspólnoty), i w końcu jako dzień ósmy (prefiguracja Paruzji). Niniejszy tekst kończą postulaty pastoralne.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Bianchi E., Niedziela dzień Pana, dzień człowieka, Poznań 1998.
Grelot P., Dzień Pański, „Communio” 2 (1982) 3, s. 5-16.
Jan Paweł II, List apostolski, Dies Domini do biskupów, kapłanów i wiernych o świętowaniu niedzieli, z dnia 11 maja 1998, w: Dzieła zebrane, Kraków 2008, t. III, s. 450-487.
Konecki K., Msza święta sercem i szczytem świętowania niedzieli, „Teologia i człowiek” 6 (2005), s. 43-52.
Koporowski A., Czas człowieka, „Communio” 2 (1982) 3, s. 38-50.
Massi P., La domenica nella storia della salvezza. Saggio teologico pastorale, Napoli 1967.
Muszyński H., Od szabatu do niedzieli, w: Niedziela dzisiaj, red. J. Krucina, Wrocław 1993, s. 11-30.
Rak R., Niedzielna liturgia – świętowanie parafii – centrum duszpasterstwa, w: Niedziela dzisiaj, red. J. Krucina, Wrocław 1993, s. 67-84.
Visentin P., Dies Dominicus, Padova 1964.
##plugins.generic.alm.title##
Metrics powered by PLOS ALM
ISSN print 1731-5638
ISSN online 2391-7598