Barokowy uniwersalizm? (łaciński utwór Gwilhelma Stanihursta w polskim przekładzie Krzysztofa Zawiszy)
DOI:
https://doi.org/10.12775/RP.2014.009Słowa kluczowe
przekład literacki, gatunek literacki, cechy tekstówAbstrakt
Analiza według metody A. Bermana polskiego przekładu łacińskiego utworu Gwilhelma Stanihursta ujawnia podobieństwa: sensualizm i retoryczność (odmiennie motywowane), ale i różnice – m.in. cechy gatunkowe, cele tekstów. Przekład Zawiszy zostaje uznany za świadectwo swoistego barokowego uniwersalizmu, którego podstawą jest wpływ jezuitów.
Bibliografia
Chrobak, M., 2009, Optymizm Kandyda oraz inne problemy oświeconych tłumaczy, Kraków.
Czapliński, W., Długosz, J., 1982, Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku, Warszawa.
Ćwiczenie, którym się wzbudzać mamy do miłości Boga dla nas ukrzyżowanego, [anon.], 1649, Kraków.
Gorski, K., 1986, Zarys dziejów duchowości w Polsce, Kraków.
Hernas, Cz., 1980, Barok, Warszawa.
Kaczyńska, E., 2012, „Wizerunek własny człowieka polskiego baroku (Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy)”, [w:] Litteraria, t. XXXIX, s. 49–58.
Lipatow, A.W., 2005, „Uniwersum cywilizacyjne a swoistość narodowa. Prolegomena do syntezy historycznoliterackiej”, [w:] Barok polski wobec Europy. Sztuka przekładu, A. Nowicka-Jeżowa, M. Prejs (red.), Warszawa, s. 408–414.
Loyola, I., św., 1991, Ćwiczenia duchowne, tłum. ks. M. Bednarz, Kraków.
Nowicka-Jeżowa, A., 2005, „Myśli wstępne o przekładzie w literaturze i kulturze baroku”, [w:] Barok polski wobec Europy. Sztuka przekładu, A. Nowicka- Jeżowa, M. Prejs (red.), Warszawa, s. 9–18.
Poprawa-Kaczyńska, E., 1995, „Ignacjański modus meditandi w kulturze religijnej późnego baroku. Rekonesans”, [w:] Religijność literatury polskiego baroku, Cz. Hernas, M. Hanusiewicz (red.), Lublin, s. 259–270.
Stanihurst, G., SI, 1674, Dei immortalis in corpore mortali patientis historia, Kolonia.
Tazbir J., Korolko, M., 1984, Wstęp, [w:] P. Skarga, Kazania sejmowe, Wrocław.
Toury, G., 2009, „Metoda opisowych badań przekładu”, tłum. A. Sadza, [w:] Współczesne teorie przekładu. Antologia, P. Bukowski, M. Heydel (red.), Kraków, s. 205–222.
Zawisza, K., 1721, Boga Nieśmiertelnego w śmiertelnym ciele cierpiącego tragiczna historia, Wilno. Zawisza, K., 1728, Odgłos słodkobrzmiącej melodii w nieśmiertelnej sławie żyjącego Łabędzia, Warszawa.
Zawisza, K., 1862, Pamiętniki, opr. J. Bartoszewicz, Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 631
Liczba cytowań: 0
