Maria Borowiecka – niedokończony biogram
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2013.017Słowa kluczowe
Maria Borowiecka, biografia, Uniwersytet Warszawski, kształcenie dorosłych, dydaktyka kształcenia dorosłychAbstrakt
W artykule zaprezentowano biogram urodzonej w 1875 roku Mari Borowieckiej – działaczki społeczno-oświatowej lat międzywojennych, szczególnie aktywnej na polu kształcenia dorosłych. W tekście nawiązano do jej pochodzenia społecznego. Zaprezentowano wykształcenia, które uzyskała w dziedzinie nauk matematyczno-fizycznych i pedagogicznych. Wymieniono wybitne osoby, które ją nauczały. Opisano podejmowane przez nią wysiłki na polu samokształcenia. Zaprezentowano M. Borowiecką w roli nauczycielki kolejnych pokoleń, która nauczała również na kursach i w szkołach dla dorosłych, autorkę podręczników i innych materiałów dydaktycznych, koordynatorkę pracy dydaktycznej nauczycieli dorosłych, odnoszącą sukcesy na polu budowania teorii edukacji dorosłych. Wiele miejsca poświęcono przybliżeniu/przypomnieniu jej najważniejszej publikacji pt. „Kształcenie dorosłych. Próba dydaktyki”. Tekst kończy apel o dalsze uzupełnianie biogramu M. Borowskiej, w którym nadal jest wiele luk, o czym jednoznacznie świadczy fakt, że poszukiwania (przez autora tego tekstu) informacji o ostatnich latach jej życia, a także dacie śmierci, nie dały do tej pory żadnego efektu.
Uzupełnienie
Drodzy Czytelnicy i Przyjaciele „Rocznika Andragogicznego”
Uzupełniając niniejsze opracowanie uprzejmie informuję, że Bohaterka tej publikacji (ur. 14 stycznia 1875 r. w Warszawie), autorka programów szkolnych z matematyki i doskonały metodyk nauczania tego przedmiotu w szkołach dla dorosłych, zmarła w dniu 24 stycznia 1949 r. w Łodzi. Pochowana została w Warszawie na Starych Powązkach w grobie rodziny Borowieckich (kwatera 47, rząd 4, grób 26).
Kraków, 13 kwietnia 2015 r. Tadeusz ALEKSANDER
Bibliografia
Baranowska J. (1930), Oświata pozaszkolna Samorządu m. st. Warszawy, Instytut Oświaty Dorosłych, Warszawa.
Borowiecka M. (1946), Kształcenie dorosłych. Próba dydaktyki. Ludowy Instytut Oświaty i Kultury, Warszawa.
Radlińska H. (1964), Z dziejów pracy społecznej o oświatowej. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Zagórowski Z. (red.) (1924), Spis nauczycieli szkól wyższych, średnich, zawodowych (…). Książnica Polska, Lwów–Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 389
Liczba cytowań: 0