Status społeczno-zawodowy niewidzących kobiet w wieku 50+
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2013.013Słowa kluczowe
niepełnosprawność, osoba niepełnosprawna, niepełnosprawność wzrokowa, osoba z niepełnosprawnością wzrokową, edukacja, rehabilitacjaAbstrakt
Sytuacja osób niepełnosprawnych, a szczególnie niepełnosprawnych kobiet, na przestrzeni dziejów ludzkości była niejednoznaczna oraz wysoce zróżnicowana, tak w kwestii prezentowanych postaw społecznych, jak i uznania prawa do aktywnego udziału w życiu społecznym, samorealizacji zawodowej oraz osobistej. Czasy obecne, mimo postulowania równouprawnienia osób z niepełnosprawnością we wszystkich możliwych sferach funkcjonowania i niczym nieograniczonej dostępności do dóbr nauki, kultury, edukacji i zatrudnienia stawiają osoby niepełnosprawne, chociażby z racji obecnych konsekwencji niepełnosprawności, w pozycji mniejszych szans i ograniczeń na realizację indywidualnych planów oraz spełnianie wyzwań stawianych przez czasy współczesne i siebie samego. Stąd w treści danego artykułu podjęto próbę wyjaśnienia istniejącej niskiej aktywności niepełnosprawnych wzrokowo kobiet w kwestii angażowania się w życie społeczne i zawodowe.
Bibliografia
Chodkowska M. (red.) (1994), Kulturowe uwarunkowania postaw wobec inwalidztwa oraz osób niepełnosprawnych. Ciągłość i możliwości zmiany. w: Człowiek niepełnosprawny. Problemy autorealizacji i społecznego funkcjonowania. Charisteria dla Profesor Zofii Sękowskiej, Wyd. UMCS, Lublin.
Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego (2007), Dostępność polskich szkół wyższych dla osób niepełnosprawnych, Kraków.
Kirejczyk K. (1981), Z historii pedagogiki specjalnej. w: Upośledzenie umysłowe. Pedagogika, K. Kirejczyk (red.), PWN, Warszawa.
Kuczyńska-Kwapisz J., Kwapisz J. (1996), Rehabilitacja osób niewidomych i słabowidzących, Wydawnictwo Interart, Warszawa.
Majewski T. (1995), Rehabilitacja zawodowa osób niepełnosprawnych, CB-RRON, Warszawa.
Majewski T. (1997), Poradnik metodyczny dla nauczycieli pracujących z dziećmi z uszkodzonym wzrokiem w systemie integracyjnym, Wydawnictwo MEN, Warszawa.
Międzynarodowe Forum UNESCO w Paryżu (1988), Obraz upośledzonego proponowany szerokiej opinii publicznej – czerwiec 1997, Biuletyn Informacyjny TWK, Warszawa, nr 3–4.
Sękowska Z. (1981), Tyflopedagogika, PWN, Warszawa.
Twardowski A. (1999), Rodzina a dziecko niepełnosprawne. W: Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, I. Obuchowska (red.), WSiP, Warszawa.
Wright B. A. (1965), Psychologiczne aspekty fizycznego inwalidztwa, PWN, Warszawa.
Zaorska M. (2009), Projekt „Wsparcie osób niewidomych na rynku pracy” – refleksje z realizacji pierwszego etapu. w: Osoba z niepełnosprawnością. Opieka – Terapia – Wsparcie, D. Baczała, J.J. Błeszyński, M. Zaorska (red.), Wydawnictwo UMK, Toruń, s. 395–406.
Zaorska M. (2011), Status zdrowotny, socjo-edukacyjny i zawodowy dorosłych osób niewidomych i szczątkowo widzących. w: Doradztwo zawodowe w sytuacji przemian ekonomiczno-społecznych XXI wieku, M. Gaber (red.), Oficyna Wydawnicza PROSPEKT, Dywity, s. 181–196.
Zaorska M. (2013), Czy niewidomi „widzą” siebie jako „Innych” w obszarze funkcjonowania intelektualnego i społecznego. w: Miejsce Innego we współczesnych naukach o wychowaniu. W poszukiwaniu pozytywów, I. Chrzanowska, Beata Jachimczak,
Katarzyna Pawelczak (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań, s. 175–200.
Zaorska M. (2013), Poczucie „inności” u osób niewidomych i osób z resztkami wzroku w sferze funkcjonowania psychicznego, fizycznego i emocjonalnego, „Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej”, nr 1, s. 37–57.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 444
Liczba cytowań: 0
