Uczenie się jako strategia pozytywnego starzenia się

Abstrakt

Artykuł prezentuje problem uczenia się traktowany jak strategia pozytywnego starzenia się, zgodnie z koncepcją pozytywnego starzenia się Roberta D. Hilla. Rosnąca populacja osób starszych w Polsce generuje konieczność szukania kolejnych rozwiązań dotyczących tego, jak radzić sobie z podmiotowym i społecznym starzeniem się i starością. W Polsce, mimo pojawiających się dobrych praktyk, nadal brakuje systemowych rozwiązań w obszarze: opieki, służby zdrowia, aktywności zawodowej, aktywności kulturalnej i edukacyjnej kierowanych do osób starszych, a w szczególności najstarszych. Dominuje ekonomiczna perspektywa patrzenia na problemy starzejącego się społeczeństwa. Media promują młodość i konsumpcyjny styl życia, które nie sprzyjają pozytywnemu postrzeganiu starości i ludzi starszych. Uczenie się traktowane jest jako działanie strategiczne podejmowane dla pozytywnego starzenia się. Obejmuje ono trzy ważne komponenty: istotę uczenia się w starszym wieku, relację pomiędzy pozytywnym starzeniem się i uczeniem oraz uczenie się w sytuacji choroby i opieki długoterminowej. Uczenie się ludzi starszych oprócz nieocenionych korzyści dla samego podmiotu, podnosi produktywność społeczną i rozbudowuje kapitał społeczny starszego pokolenia.