Paedagogia Christiana
Przebaczenie w psychoterapii
DOI: http://dx.doi.org/10.12775/PCh.2016.027
Abstrakt
Aby właściwie opisać miejsce przebaczenia w procesie psychoterapeutycznym, należy uwzględnić wielość rodzajów psychoterapii. W licznych nurtach i szkołach psychoterapii przebaczenie jest pomijane. Jednak w rzeczywistości proces psychoterapii i proces przebaczenia mają wiele wspólnego. Odkrywanie w psychoterapii osobistych zranień, bolesnego miejsca wiąże się z dyskomfortem, lękiem i innymi przykrymi doświadczeniami. W terapii zorientowanej na przebaczenie należy uwzględnić kontekst krzywdy (z czasem także kontekst winy), kondycję osoby zranionej, jej dyspozycje psychiczne i duchowe. Pierwszym etapem i elementem jest odkrycie i nazwanie przeżywanych trudności, przykrości, krzywd. Ponieważ przebaczenie jest nie tylko aktem, ale także procesem, trzeba uwzględnić fazy tego procesu. Istotne znaczenie ma również motywacja przebaczenia i adresat przebaczenia, czyli krzywdziciel. Osoby skrzywdzone ukierunkowują swoje myślenie dotyczące krzywdy i przebaczenia nie tylko na ludzi, którzy ich skrzywdzili, ale także na Boga i samego siebie. Przebaczenie uzyskuje swoją głębię, motywację i skuteczność w kontekście religii. Dla chrześcijan głównym motywem przebaczenia jest doświadczane przez nich wybaczenie ze strony Boga. Religia jest tu znaczącym czynnikiem skuteczności psychoterapii zorientowanej na przebaczenie.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Augsburger, Dawid. Sztuka przebaczania, tłum. Andrzej Czarnocki. Warszawa: Świat Książki, 1996.
Augustyn, Józef. Ból krzywdy, radość przebaczenia. Kraków: Wydawnictwo M, 1998.
Clendenen, Avis, Martin Troy. Uzdrawiająca siła przebaczania. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004.
Cook, Jerry, Stanley C. Baldwin. Miłość, akceptacja i przebaczenie. Warszawa: Warszaw-skie Seminarium Teologiczne, 1996.
Czabała, Jan Cz. Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
Danneels, Godfried. Przebaczać. Wysiłek człowieka, dar Boga. Kielce: Jedność, 2007.
Giulianini, Annalisa. O przebaczeniu, czyli jak uleczyć duszę. Psychologiczne i duchowe sprzeczności, tłum. Magdalena Osocha. Kraków: Bratni Zew Wydawnictwo Fran-ciszkanów, 2008.
Ide, Pascal. Czy możliwe jest przebaczenie?, tłum. Małgorzata Zaręba. Kraków: Wydaw-nictwo WAM, 2000.
Jakubowska, Urszula. „Modele badań nad psychoterapią”. W: Psychoterapia – badania i szkolenia, red. Lidia Grzesiuk, 21–44. Warszawa: Wydawnictwo Eneteia, 2006.
Jaworski, Romuald. „Przebaczenie jako psychologiczna strategia radzenia sobie z poczu-ciem krzywdy”. Edukacja Dorosłych 3 (2000): 35–46.
Jaworski, Romuald. Kiedy miłość boli. Płock: Płocki Instytut Wydawniczy, 2015.
Kix, Joahim. „Ist es «vergeblich»?“. IGNIS-Journal IX (1994): 20–30.
Kratochvil, Stanisław. Podstawy psychoterapii. Poznań: Zysk i S-ka: 2003.
Larsen, Ernie. Od gniewu do przebaczenia, tłum. Ewa Zaremba. Gdańsk: GWP, 2000.
Linn, Dennis Matthew Linn. Uzdrawianie ludzkich zranień, tłum. Agata Bożek. Kraków: Wydawnictwo M, 1993.
Mellibruda, Jerzy. „Pułapka nieprzebaczonej krzywdy w aspekcie psychologicznym”. W: Krzywda i przebaczenie, red. Tadeusz Huk, Anna Foltańska, 9–38. Kraków: Wy-dawnictwo M, 1997.
Mellibruda, Jerzy. Nieprzebaczona krzywda. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości, 1992.
Meninger, William A. Jak przebaczać. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 2003.
Monbourquette, Jean. Jak przebaczać? Droga poprzez dwanaście etapów przebaczenia. Kraków: Wydawnictwo M, 1996.
Nieder, John, Thomas M. Thompson. Przebacz i pokochaj na nowo. Warszawa: Vocatio, 1995.
Padovani, Martin H. Uleczyć zranione uczucia. Jak przeżywać trudności życiowe. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006.
Sommet, Jacques. Ludzkie cierpienie i Boże przebaczenie, tłum. Janina Anna Żelechowska. Kraków: WAM, 1997.
Tausch, Reinhard. „Verzeihen: die doppelte Wohltat“. Psychologie Heute 4 (1993): 27–35.
Worthington, Everett L. „Wybaczalne odpuszczanie”. Charaktery. Magazyn psychologicz-ny 4 (2010): 17.
##plugins.generic.alm.title##
Metrics powered by PLOS ALM
ISSN 1505-6872 (print)
ISSN 2451-1951 (online)