Strategie celebrytyzacji polityki na przykładzie medialnego obrazu kampanii parlamentarnej w 2011 r.

Abstrakt

Celem artykułu była analiza strategii najczęściej stosowanych w kampanii parlamentarnej w Polsce w 2011 r. Komunikacja polityczna miała charakter zmediatyzowany i odwoływała się do tradycji amerykańskiego marketingu politycznego. Korzystała też z mechanizmów kultury popularnej, pomimo nadzwyczajnej sytuacji w kraju po tragedii w Smoleńsku w 2010 r. (wskutek katastrofy lotniczej zginął Prezydent RP i wielu parlamentarzystów). Polscy wyborcy nie interesują się polityką, nie rozumieją trudnych przekazów politycznych. Politycy w kampanii wyborczej prezentowali siebie i swój program, ale też zabiegali wśród wyborców o rozpoznawalność i popularność.

W artykule dokonano analizy metod wykorzystanych w kampanii parlamentarnej w 2011 r. Wiele z nich pochodziło z kultury popularnej, np. udział celebrytów w konstrukcji rzeczywistości medialnej, spektakle, elementy show, happeningi, festyny, pseudowydarzenia, rekwizyty, gadżety. Efektem analiz jest wyodrębnienie nowych strategii kształtowania wizerunku kandydatów: 1) celebryci popierający polityków, 2) politycy jako celebryci, 3) celebryci jako politycy.

Prezentacja treści wyborczych odbywała się w tej kampanii na styku polityka – rozrywka. Budzi to obawę o trywializację przekazu w polityce oraz skutkuje karnawalizacją i festynowością kampanii wyborczej.