Znaczenie dorobku Bohdana Jałowieckiego w nauce i praktyce życia społeczno-gospodarczego

Abstract

Artykuł analizuje dorobek naukowy Bohdana Jałowieckiego, podkreślając jego wpływ na rozwój interdyscyplinarnych badań miejskich w Polsce. Jałowiecki, integrując elementy socjologii, geografii i planowania przestrzennego, znacząco przyczynił się do umiędzynarodowienia polskiej myśli naukowej, m.in. przez wprowadzenie francuskich koncepcji Henri Lefebvre'a oraz Manuela Castellsa. Wprowadzenie idei społecznego wytwarzania przestrzeni i racjonalnego elektyzmu w metodologii badań pozwoliło na głębsze zrozumienie złożonych procesów społeczno-przestrzennych. Artykuł omawia krytyczne oceny Jałowieckiego dotyczące polityk rozwojowych w okresie socjalizmu i transformacji systemowej, w tym jego wczesne ostrzeżenia przed bezkrytycznym przyjmowaniem dogmatu wzrostu gospodarczego. Jałowiecki akcentował znaczenie uspołecznienia planowania przestrzennego i udziału obywateli w procesach decyzyjnych, podkreślając potrzebę integracji planowania  gospodarczego i przestrzennego dla pełnego odzwierciedlenia interesu publicznego i kształtowania ładu przestrzennego.